Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ ( μέρος Β')

Στην συνέχεια ο Ναύπλιος πήγε στην Εύβοια και συγκεκριμένα στο ακρωτήριο Καφηρέα και άναψε πυρσούς εν είδει φάρων. Έτσι καθώς επέστρεφαν τα πλοία των Ελλήνων από την Τροία νομίζοντας πως υπάρχει καλό αγκυροβόλιο πλησίαζαν στο ακρωτήρι μ’ αποτέλεσμα να τσακίζονται πάνω στα βράχια. Μάλιστα όσοι κατάφερναν να βγουν στην ξηρά, ο Ναύπλιος που βρισκόταν στην ακτή, τους σκότωνε. Όταν έμαθε όμως πως μεταξύ αυτών δεν βρισκόταν ο Οδυσσέας ούτε και ο Αγαμέμνων τόσο πολύ εξεμάνη ώστε έπεσε στην θάλασσα και πνίγηκε.  Για τον λόγο αυτό οι δυο γιοί του Οίακας και Ναυσιμέδων τάχθηκαν στο πλευρό του Αιγίσθου με αποτέλεσμα να σκοτωθούν από τον Πυλάδη.

«…Μόνον το φέρον τον Οδυσσέα πλοίον υπό της φοράς των κυμάτων παρεκτραπέν διέφυγεν εκ τύχης τον όλεθρον, αναχθέν εξ αντιπνοίας προς την ανοικτήν θάλασσαν.

«Ο Ναύπλιος όστις από δεσπόζοντος τινός βράχου επεσκόπει τα γενόμενα και ηγάλλετο επι τω φθόρω των Ελλήνων, άμα ως αντελήφθη ότι ο Οδυσσεύς, ο πρωτουργός του φόνου του πεφιλημένου αυτώ υιού, διέφυγε την εκδίκησιν του, πλήρης μένους ερρίφθη εις την θάλασσαν και κατεποντίσθη». ( Μιχ. Λαμπρυνίδη , Η Ναυπλία)

«…συνέβη ούν και αυτόν τελευτήσαι εκείνω τω θανάτω, ώπερ άλλων τελευτησάντων εδυσφόρει…» ( Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη,Β’ 3,14.)

« Οι τ’  Άργος τα’ είχον, Τίρυνθα τε τειχιόεσσαν,

Ερμιόνην, Ασίνην τε βαθύν κατά κόλπον εχούσας,

Τροιζήν Ηϊόνας τε και αμπελόεντ’ Επίδαυρον.

Οι τα’ είχον Αίγιναν, Μάσητα τε, κούροι, Αχαιών,

των δ’ αύ ηγεμόνευεν βοήν αγαθός Διομήδης

και Σθένελος Καπανήος αγακλειτού φίλος υιός…» ( Ομήρου Ιλιάς Β’ 559-564).

Μας λέει λοιπόν ο Όμηρος για εκείνους τους Αργολιδείς, που είχαν εκστρατεύσει υπό του Παλαμήδου την στρατηγία, πως μετά τον θάνατό του συντάχθηκαν με τον Διομήδη ή τον Σθένελο τον γιό του Καπανέα. Και μάλιστα εδώ να σημειώσουμε πως είναι το μοναδικό σημείο όπου γίνεται, έμεση έστω, αναφορά στον Παλαμήδη υπό του Ομήρου!!!

Ο Ξενοφών μαρτυρεί για τον Παλαμήδη πως είχε την τύχη της μαθητείας δίπλα στον Χείρωνα, στο έργο του «Κυνηγετικός», και ο οποίος τιμήθηκε από τους Θεούς, μαζί με άλλους ήρωες, και στην Απολογία Σωκράτους  λέει πως τον παρηγορεί το γεγονός πως το ίδιο άδικα πέθανε ο Παλαμήδης,  τον οποίον εξυμνούν περισσότερο από τον Οδυσσέα που ήταν και υπαίτιος του θανάτου του.

« τὸ μὲν εὕρημα θεῶν, Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδος, ἄγραι καὶ κύνες: ἔδοσαν δὲ καὶ ἐτίμησαν τούτῳ Χείρωνα διὰ δικαιότητα. ὁ δὲ λαβὼν ἐχάρη τῷ δώρῳ καὶ ἐχρῆτο: καὶ ἐγένοντο αὐτῷ μαθηταὶ κυνηγεσίων τε καὶ ἑτέρων καλῶν Κέφαλος, Ἀσκληπιός, Μειλανίων, Μέστωρ, Ἀμφιάραος, Πηλεύς, Τελαμών, Μελέαγρος, Θησεύς, Ἱππόλυτος, Παλαμήδης, Μενεσθεύς, Ὀδυσσεύς, Διομήδης, Κάστωρ, Πολυδεύκης, Μαχάων, Ποδαλείριος, Ἀντίλοχος, Αἰνείας, Ἀχιλλεύς, ὧν κατὰ χρόνον ἕκαστος ὑπὸ θεῶν ἐτιμήθη.» «Κυνηγετικός» Ξενοφόντος 1-2

«ἀλλ᾽ οὐδὲ μέντοι ὅτι ἀδίκως ἀποθνῄσκω, διὰ τοῦτο μεῖον φρονητέον: οὐ γὰρ ἐμοὶ ἀλλὰ τοῖς καταγνοῦσι τοῦτο αἰσχρόν [γάρ] ἐστι. παραμυθεῖται δ᾽ ἔτι με καὶ Παλαμήδης ὁ παραπλησίως ἐμοὶ τελευτήσας: ἔτι γὰρ καὶ νῦν πολὺ καλλίους ὕμνους παρέχεται Ὀδυσσέως τοῦ ἀδίκως ἀποκτείναντος αὐτόν» Απολογία Σωκράτους (Ξενοφών), 26

Έτσι άδοξα έληξε η γενιά του γιού του Θεού της θαλάσσης Ποσειδώνος και της Δαναΐδας Αμυμώνης. Αφού τόσο για τον Οίακα όσο και για τον Ναυσιμέδοντα δεν αναφέρονται απόγονοι.

Να σημειώσω εδώ, επειδή έχω αρχίσει την εισαγωγή του κεφαλαίου «Περί Ναυπλίου» με τα ίδια λόγια που ο Μιχάλης Λαμπρυνίδης εισάγει τον αναγνώστη στο έργο του « Η Ναυπλία», αλλά και διότι αποσπάσματα έχω συμπεριλάβει στο παρόν κεφάλαιο από το ίδιο έργο, εν τούτοις το ιστορικό συμπέρασμα που εξάγει περί του Ναυπλίου και της ιδρύσεώς του ( σελ. 11 του βιβλίου του), με βρίσκει κάθετα αντίθετη!!! Και φυσικά εννοείται πως ούτε μια αράδα εξ’ αυτού δεν υιοθετώ.