«Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται».


Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Η ΜΗΔΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΤΑΥΡΟΣ - ΑΝΑΚΥΡΗΞΗ ΘΗΣΕΩΣ ΩΣ ΔΙΑΔΟΧΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΙΓΕΑ (Μέρος Β΄')



 Πραγματικά ο Θησέας ξεκίνησε προς ανεύρεση του Ταύρου και λίγο πριν φθάσει στον Μαραθώνα συνάντησε μια γριά, την Εκάλη, που κατοικούσε στην περιοχή. Αυτή φιλοξένησε τον Θησέα και του έδωσε συμβουλές για το τι πρέπει να κάνει και τι να προσέχει, επειδή τον έβλεπε σαν γιό της. Μάλιστα του υποσχέθηκε πως αν γυρνούσε σώος μετά από αυτό  θα θυσίαζε στον Δία ! Ο Θησέας βρήκε τον ταύρο, τον εξολόθρευσε αλλά όταν γύρισε η Εκάλη δεν ζούσε πια. Έτσι ανέλαβε εκείνος να εκπληρώσει την υπόσχεσή της προς τον Δία και πραγματοποίησε την θυσία, επίσης καθιέρωσε προς τιμή της εορτή τα Εκαλήσια και τον Δία ονόμασε Εκαλήσιον!  Την δε περιοχή ονόμασε Εκάλη, όπως και μέχρι σήμερα ονομάζεται!

(Πλουτάρχου «Βίοι Παράλληλοι», κεφ. 14, παραγρ. 1-3):
« δ Θησες νεργς εναι βουλόμενος, μα δ κα δημαγωγν, ξλθεν π τν Μαραθώνιον ταρον, οκ λίγα πράγματα τος οκοσι τν Τετράπολιν παρέχοντα· κα χειρωσάμενος πεδείξατο ζντα δι το στεος λάσας, ετα τ πόλλωνι τ Δελφινί κατέθυσεν.(2) δ κάλη κα τ περ ατν μυθολόγημα το ξενισμο κα τς ποδοχς οικε μ πάσης μοιρεν ληθείας. θυον γρ καλήσια ο πέριξ δμοι συνιόντες κάλ Διΐ, κα τν κάλην τίμων, καλίνην ποκοριζόμενοι δι τ κκείνην νέον ντα κομιδ τν Θησέα ξενίζουσαν σπάσασθαι πρεσβυτικς κα φιλοφρονεσθαι τοιούτοις ποκορισμος.(3)πε δ εξατο μν πρ ατο τ Διί, βαδίζοντος π τν μάχην, ε σς παραγένοιτο, θύσειν, πέθανε δ πρν κενον πανελθεν, σχε τς ερημένας μοιβς τς φιλοξενίας το Θησέως κελεύσαντος, ς Φιλόχορος στόρηκεν.»

Αξίζει να σημειωθεί και ένα ακόμη γεγονός που έλαβε χώρα κατά τον άθλο αυτό του Θησέα, και είναι αυτό με τους εργάτες που έκτιζαν τον Ναό του Δελφινίου Απόλλωνος στο Δελφίνιο ( όρμος της Αττικής ο σημερινός Ωροπός) . Ο Ναός αυτός κτιζόταν κατ’ εντολή του Αιγέως προς τιμή της θαλάσσιας ιδιότητας του Θεού, αλλά και της αδερφής του Αρτέμιδος με την επωνυμία Δελφινίας. Περιγράφει λοιπόν ο Παυσανίας στα «Αττικά», κεφ. 19, παραγρ. 1 :

«στι δ κα λλο ερν πόλλωνος πίκλησιν Δελφινίου. λέγουσι δ ς ξειργασμένου το ναο πλν τς ροφς γνς τι τος πσιν φίκοιτο Θησες ς τν πόλιν· οα δ χιτνα χοντος ατο ποδήρη κα πεπλεγμένης ς επρεπές ο τς κόμης, ς γίνετο κατ τν το Δελφινίου ναόν, ο τν στέγην οκοδομοντες ροντο σν χλευασί, τι δ παρθένος ν ρ γάμου πλανται μόνη· Θησες δ λλο μν ατος δήλωσεν οδέν, πολύσας δ ς λέγεται τς μάξης τος βος, σφισι παρν, [τν ροφον] νέῤῥιψεν ς ψηλότερον τ να τν στέγην ποιοντο…»

Δηλαδή, βλέποντας οι εργάτες τον Θησέα νέο καθαρό και με ένδυμα μακρύ τον πέρασαν για κοπέλα και ρώτησαν που πηγαίνει στις ερημιές μια παρθένα! Εκείνος τότε έλυσε τα βόδια από την άμαξα και σηκώνοντάς την, την εκσφενδόνισε τόσο ψηλά ώστε πέρασε πάνω από την στέγη του Ναού!

Γυρνώντας στην Αθήνα ο Θησεύς έχει να αντιμετωπίσει την Μήδεια εκ νέου, αφού εκείνη βλέποντας πως δεν επέτυχε την εξολόθρευσή του από τον ταύρο, πείθει τον Αιγέα να του δώσει να πιεί δηλητήριο! Πραγματικά ο Αιγεύς τον καλεί σε δείπνο και του προσφέρει το ποτήρι με το δηλητηριασμένο οίνο. Τότε ο Θησεύς βγάζει το σπαθί του να κόψει το κρέας, αλλά εκείνη την στιγμή ο Αιγέας αναγνωρίζει το ξίφος που είχε αφήσει στον βράχο της Τροιζήνας για τον γιό που θα αποκτούσε από την Αίθρα, και με μια κίνηση ρίχνει το ποτήρι με το κρασί στο δάπεδο και ανακράζει τον Θησέα γιό του.  Το δε δηλητηριασμένο κρασί χύθηκε στον περίβολο του Δελφινίου Ναού, αφού εκεί κατοικούσε ο Αιγέας και το άγαλμα του Ερμή που βρισκόταν στην πύλη ανατολικά του Ναού, ονόμαζαν Αιγέως Πύλαις.

«Μήδεια γαρ …φαρμάκοις ποσχομένη τς τεκνίας παλλάξειν Αγέα, συνν ατ. προαισθομένη δ περ το Θησέως ατη, το δ Αγέως γνοοντος, ντος δ πρεσβυτέρου κα φοβουμένου πάντα δι τν στάσιν, πεισεν ατν ς ξένον στιντα φαρμάκοις νελεν. λθν ον Θησες π τ ριστον οκ δοκίμαζε φράζειν ατόν, στις εη, πρότερος, κείν δ βουλόμενος ρχν νευρέσεως παρασχεν, κρεν παρακειμένων σπασάμενος τν μάχαιραν, ς ταύτ τέμνων, δείκνυεν κείν. ταχ δ καταμαθν Αγεύς, τν μν κύλικα το φαρμάκου κατέβαλε, τν δ υἱὸν νακρίνας σπάζετο, κα συναγαγν τος πολίτας γνώριζεν, δέως δεχομένους δι τν νδραγαθίαν. λέγεται δ τς κύλικος πεσούσης κχυθναι τ φάρμακον που νν ν Δελφινί τ περίφρακτόν στιν, νταθα γρ Αγες κει, κα τν ρμν τν πρς ω το ερο καλοσιν π Αγέως πύλαις.» ( Πλουτάρχου Βίοι παράλληλοι, κεφ. 12, παραγρ. 2-3)

Έτσι ανακηρύσσει τον Θησέα γιό του μπροστά στους πολίτες τους οποίους  πληροφορεί πως αυτός είναι ο άξιος διάδοχός του! Τότε ήταν που ο Μίνως κατέφθασε στην Αθήνα για να λάβει τον φόρο αίματος που κατέβαλαν οι Αθηναίοι σ’ αυτόν. Και  πώς είχαν φθάσει να δίδουν τον βαρύ αυτό φόρο οι κάτοικοι της Αθήνας; Ιδού !


Ο Μίνως ο Β’ είχε τρείς γιούς μεταξύ των οποίων και τον Ανδρόγεω . Αυτός είχε έρθει στην Αθήνα στην γιορτή των Παναθηναίων και έλαβε μέρος στους αγώνες όπου κέρδισε σ’ όλους. Από την ζήλεια των συναγωνιστών του, λέγεται πως τον σκότωσαν ή κατ’  άλλους ότι ο Ανδρόγεω είχε συνάψει πολύ καλές σχέσεις με τους γιούς του Πάλλαντα, και ο Αιγέας έβαλε νε τον σκοτώσουν στην περιοχή Οινόη. Αλλά και ακόμη ότι είχε λάβει μέρος στο κυνήγι του Μαραθωνίου Ταύρου και εκεί σκοτώθηκε, λέγεται.

«…τν δ Μίνωος υἱῶν νδρόγεως μν ες τς θήνας κατήντησε Παναθηναίων συντελουμένων, Αγέως βασιλεύοντος, ν δ τος γσι νικήσας τος θλητς παντας συνήθης γένετο τος Πάλλαντος παισίν. νταθ´ μν Αγες ποπτεύσας τν νδρόγεω φιλίαν, μήποθ´ Μίνως βοηθήσας τος υος το Πάλλαντος φέληται τν ρχήν, πεβούλευσε τ νδρόγε. βαδίζοντος ον ατο ες τς Θήβας πί τινα θεωρίαν, δολοφόνησεν ατν διά τινων γχωρίων περ Ονόην τς ττικς.»( Διοδώρου Ιστορική Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Δ’, περί Θησέως,  παράγρ. 60)