«Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται».


Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

ΔΑΝΑΪΔΕΣ, μέρος Β΄



Οι υπόλοιπες λοιπόν Δαναΐδες πιστές στον όρκο που έδωσαν στον πατέρα τους βασιλιά, έσφαξαν τους άνδρες τους και τους έκοψαν τα κεφάλια. Έθαψαν τα μεν σώματα, στην Λέρνη όπου εκεί γινόταν η Ανδροκτασία ( φόνος ανδρός, ανδροφονία), έτσι ονομάστηκε το κακό αυτό που έκαναν οι Δαναΐδες. Τα δε κεφάλια των φονευθέντων ανδρών τους, τα έφεραν στο Άργος προς τον πατέρα τους, ως απόδειξη της τήρησης του λόγου τους. Από τον φόνο που διέπραξαν τους καθάρισαν  ο Ερμής και η Αθηνά μετά από προσταγή του Διός, επειδή κανείς άλλος δεν ήθελε να τις καθαρίσει από ένα τέτοιο ανοσιούργημα!!! Μάλιστα μετά από αυτό το γεγονός κανείς δεν ήθελε να παντρευτεί τις κόρες του Δαναού. Κήρυξε λοιπόν αγώνες κατά τους οποίους όποιος νικούσε θα έπαιρνε γυναίκα του μια Δαναΐδα χωρίς καμία άλλη υποχρέωση. Κάποιοι άλλοι λένε πως ο Λυγκεύς της Υπερμνήστρας σκότωσε και τον Δαναό αλλά και τις κόρες του. Όμως από άλλες πηγές μαθαίνουμε πως ο Δαναός τελικά με την θέλησή του δέχεται ως γαμπρό του τον Λυγκέα.

«... ατη γρ Λυγκέα διέσωσε παρθένον ατν φυλάξαντα· δι καθείρξας ατν Δανας φρούρει. α δ λλαι τν Δαναο θυγατέρων τς μν κεφαλς τν νυμφίων ν τ Λέρν κατώρυξαν, τ δ σώματα πρ τς πόλεως κήδευσαν. κα ατς κάθηραν θην τε κα ρμς Δις κελεύσαντος. Δανας δ στερον περμνήστραν Λυγκε συνκισε, τς δ λοιπς θυγατέρας ες γυμνικν γνα τος νικσιν δωκεν…» ( Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Β΄, κεφ. 1,  παραγρ. 5)

Οι Δαναΐδες μετά τον θάνατό τους τιμωρήθηκαν στον Τάρταρο να κουβαλούν νερό σε ένα μεγάλο πιθάρι όπου δεν είχε πάτο. Και αενάως έκαναν την ίδια μάταιη κίνηση γι΄αυτό το ρητό  «εις των Δαναΐδων πίθον υδροφορείν» σημαίνει τις μάταιες προσπάθειες.  Ο Λυγκέας που σώθηκε από το μεγάλο κακό, οδηγήθηκε μετά από τις υποδείξεις της Υπερμνήστρας,  σε έναν συγκεκριμένο τόπο και άναψε φωτιά για να της φανερώσει πως όλα καλώς έχουν και έχει σωθεί. Το ίδιο έκανε και αυτή προς αυτόν. Στο σημείο αυτό οι Αργείοι αργότερα εόρταζαν γιορτή κατά την οποία κρατούσαν πυρσούς σε ανάμνηση του γεγονότος. Και ο τόπος προς τιμή του Λυγκέα ονομάσθηκε Λυγκεία και κατόπιν Λυρκεία, από τον Λύρκο απόγονο του Λυγκέα, που κατοικούσε σε εκείνο το μέρος.

«… κα νίκα σώθη, πυρσν νέσχεν ντεθεν. συνέκειτο δ ρα ατ πρς τν περμήστραν νασχεν τν πυρσόν, ν διαφυγν Δαναν ς σφαλς φίκηταί ποι: τν δ κα ατν νάψαι λέγουσιν τερον π τς Λαρίσης, δλα κα ταύτην ποιοσαν τι ν οδεν οδ ατ καθέστηκεν τι κινδύν. π τούτ δ ργεοι κατ τος καστον πυρσν ορτν γουσι. τ δ χωρίον τότε μν Λυγκεία καλετο, οκήσαντος δ στερον ν ατ Λύρκου--πας δ ν βαντος νόθος-- τ νομα δι' ατν σχηκε…» ( Παυσανία Κορινθιακά, κεφ. 25,παραγρ. 4-5)


Η Υπερμνήστρα η οποία παραπέμφθηκε να κριθεί μπροστά στους Αργείους για την παρακοή στον πατέρα της και η οποία με σύνεση απολογήθηκε, δικαιώθηκε. Ο τόπος όπου έγινε η κρίση αυτή ονομάσθηκε Κριτήριον και κτίσθηκε ένα ιερό προς τιμήν της Πειθούς Αρτέμιδος.

«…τ δ τς ρτέμιδος ερν πίκλησιν Πειθος, περμήστρα κα τοτο νέθηκε νικήσασα τ δίκ τν πατέρα ν το Λυγκέως νεκα φυγε…»(Παυσανία Κορινθιακά, κεφ. 21,παραγρ.1)

Ο Δαναός προς εξιλέωση έδωσε με την ευχή του ως γυναίκα την Υπερμνήστρα στον Λυγκέα απ’ τους οποίους γεννήθηκε ο Άβας.

«…Λυγκες δ μετ Δαναν ργους δυναστεύων ξ περμνήστρας τεκνο παδα βαντα…» ( Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Β΄, κεφ. 2,  παραγρ. 1)

Και μετά τον θάνατο του Δαναού λαμβάνει την βασιλεία του Άργους ο Λυγκεύς. Ο Δαναός έζησε αρκετά χρόνια ακόμη και πέθανε σε βαθιά γεράματα. Οι Αργείοι έθαψαν αυτόν με μεγάλες τιμές και μάλιστα ονομάστηκαν Δαναοί εξ’ αυτού. Έστησαν μάλιστα ανδριάντα του στους Δελφούς γιατί τέτοια ήταν η τιμή που του απέδιδαν!!!