Πριν πάει λοιπόν στην Τίρυνθα ο Ηρακλής
επισκέφθηκε το Μαντείο των Δελφών και ρώτησε που έπρεπε να πάει να
εγκατασταθεί. Η Απολλώνια απάντηση δια στόματος Πυθίας ήταν: στην Τίρυνθα, αφού
όμως εκτελέσει μια σειρά άθλων τους οποίους θα του υπεδείκνυε ο Ευρυσθεύς. Και
αφού αυτό ήταν προσταγή των Θεών, μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά ο ήρωας, ήρθε στην Τίρυνθα όπου ο θείος του, Βασιλιάς Ευρυσθεύς του έδωσε την πρώτη
αποστολή η οποία ήταν να σκοτώσει το Λιοντάρι της Νεμέας και να του φέρει το
τομάρι του ως απόδειξη της επίτευξης της αποστολής του.
«…οὗτος δὲ μεγέθει μὲν ὑπερφυὴς ἦν, ἄτρωτος δὲ ὢν σιδήρῳ καὶ χαλκῷ καὶ λίθῳ τῆς κατὰ χεῖρα βιαζομένης προσεδεῖτο ἀνάγκης. διέτριβε δὲ μάλιστα μεταξὺ Μυκηνῶν καὶ Νεμέας περὶ ὄρος τὸ καλούμενον ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος Τρητόν· εἶχε γὰρ περὶ τὴν ῥίζαν διώρυχα διηνεκῆ, καθ´ ἣν εἰώθει φωλεύειν τὸ θηρίον. ὁ δ´ Ἡρακλῆς καταντήσας ἐπὶ τὸν τόπον προσέβαλεν αὐτῷ, καὶ τοῦ θηρίου συμφυγόντος εἰς τὴν διώρυχα συνακολουθῶν αὐτῷ καὶ τὸ ἕτερον τῶν στομίων ἐμφράξας συνεπλάκη, καὶ τὸν αὐχένα σφίγξας τοῖς βραχίοσιν ἀπέπνιξε…» (Διοδώρου Ιστορική Βιβλιοθήκη,
4, παραγρ.11) Δηλαδή :
«Αυτός λοιπόν ο λέων
ήταν υπερμεγέθης και άτρωτος όπως ο σίδηρος και ο χαλκός και η πέτρα και κανείς δεν μπορούσε
να το σκοτώσει. Ζούσε στο βουνό ανάμεσα στις Μυκήνες και την Νεμέα που μετά από
το γεγονός ( τον φόνο του από τον Ηρακλή) ονομάστηκε Τρητός . Εκεί είχε την
φωλιά του η οποία είχε δυο διεξόδους όπου όταν έφθασε ο Ηρακλής κυνηγώντας το,
έφραξε την μια δίοδο και έτσι επέτυχε να το πιάσει και με το μπράτσο του έσφιξε
τον λαιμό του θηρίου και το έπνιξε…»
Όντως ο Ηρακλής επέτυχε να σκοτώσει το φοβερό
λιοντάρι ( λέγεται πως ο αποσυμβολισμός του λιονταριού ήταν ένας φοβερός
χείμαρρος ο οποίος παρέσυρε τα πάντα στο διάβα του και ταλάνιζε τους κατοίκους,
καταστρέφοντας τις σοδειές τους αλλά και
την ίδια την γη απ’ όπου περνούσε). Την
εκτροπή αυτού επέτυχε ο Ηρακλής με αντιπλημμυρικά έργα ( η απόφραξη της μιας εκ
των δυο διόδων της φωλιάς του θηρίου, κατά τον άθλο). Το ίδιο ισχύει και για την Λερναία Ύδρα αφού
καθώς φαίνεται ο χείμαρρος αυτός κατέβαινε από την Νεμέα και έφθανε έως την
Λέρνη όπου και χυνόταν στην θάλασσα. Μάλλον δηλαδή, εδώ έχουμε καθαρά ένα πρόβλημα της περιοχής, η οποία έχοντας μεγάλες ποσότητες, αστείρευτων
υδάτων, προφανώς πρόκειται για υπόγεια
ρεύματα νερού που κατέκλυζαν την επιφάνεια και με την μορφή χειμάρρου έρρεαν
προς την θάλασσα καταστρέφοντας τα πάντα στο διάβα τους. Πιθανώς να πρόκειται
για τα νερά που αφορούν και αυτόν τον Ανάβαλο. Το λιοντάρι αυτό σκότωσε και
φορώντας την λεοντή ήρθε προς τον Ευρυσθέα.
Να αναφέρουμε και κάτι σχετικό με το
όπλο του Ηρακλή, το περίφημο ρόπαλό του, για το οποίο διαβάζουμε στον περιηγητή Παυσανία:
«…καὶ Ἑρμῆς ἐνταῦθά ἐστι Πολύγιος καλούμενος. πρὸς τούτῳ τῷ ἀγάλματι τὸ ῥόπαλον θεῖναί φασιν Ἡρακλέα: καὶ--ἦν γὰρ κοτίνου--τοῦτο μὲν ὅτῳ πιστὰ ἐνέφυ τῇ γῇ καὶ ἀνεβλάστησεν αὖθις καὶ ἔστιν ὁ κότινος πεφυκὼς ἔτι, τὸν δὲ Ἡρακλέα λέγουσιν ἀνευρόντα τὸν πρὸς τῇ Σαρωνίδι κότινον ἀπὸ τούτου τεμεῖν ῥόπαλον…» Δηλαδή : « … Στην αγορά της Τροιζήνας,» λέει
ο Παυσανίας, « υπάρχει ένα άγαλμα του Ερμή που λέγεται Πολύγιος, εδώ ακούμπησε το
ρόπαλό του ο Ηρακλής, που ήταν από αγριελιά, και είτε το πιστεύετε είτε όχι,
στο σημείο αυτό φύτρωσε και βλάστησε πάλι το ρόπαλο, εκεί λοιπόν υπάρχει ακόμη
μια άγρια ελιά. Ο Ηρακλής το είχε φτιάξει το ρόπαλο αυτό από μια αγριελιά στην
Σαρωνίδα..» ( Παυσανίου Κορινθιακά,κεφ.31,παραγρ.10- εκδόσεις «Κάκτος» )
.jpg)
