«Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται».


Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

ΑΔΡΑΣΤΟΣ

Από τον Βίαντα που κατέχει το άλλο ένα τρίτο του βασιλείου του Άργους, και την Λυσίππη γεννιέται ο Ταλαός που με την Λυσιμάχη γεννούν τον Άδραστο. Ο Άδραστος είχε την ατυχία να είναι μέρος μιας τραγικής ιστορίας. Τόσο ο πατέρας του όσο και ο γιός του Πρώνακτας σκοτώθηκαν από τον γιό του Οϊκλή (από τον οίκο των Μελαμπιδών) και ξάδερφό του Αμφιάραο. Ο Άδραστος για να γλυτώσει κατέφυγε στο βασίλειο της Σικυώνας στον παππού του Πόλυβο μετά τον θάνατο του οποίου κληρονομεί τον θρόνο. Το μεγάλο κακό όμως που τον είχε βρει δεν ήταν καθόλου εύκολο να ξεχάσει γι’ αυτό και γυρνά πίσω στο Άργος με την πρόφαση ότι θέλει να συμφιλιωθεί με τον ξάδερφό του Αμφιάραο. Προς απόδειξη της καλής πίστης μάλιστα του δίνει ως γυναίκα την αδερφή του Εριφίλη. Έβαλε όμως έναν όρο. Σε όποια διαφορά αναπτυσσόταν μεταξύ τους η Εριφίλη θα ήταν εκείνη που θα έδινε την τελική κρίση.
Ένα βράδυ λοιπόν και ενώ μια καταιγίδα τρομερή μαινόταν στο Άργος δυο άνδρες του χτυπούν την πόρτα και του ζητούν άσυλο. Ήταν ο Πολυνείκης από την Θήβα διωγμένος από τον αδερφό του Ετεοκλή και ο Τυδεύς ο φονιάς του βασιλιά της Καλυδωνίας Οινέα. Ο Άδραστος που τους δέχτηκε στο παλάτι του πρόσεξε τα όπλα τους και τότε θυμήθηκε έναν παλιό χρησμό που έλεγε πως ένα λιοντάρι και ένας κάπρος θα παντρεύονταν τις κόρες του. Εξάγνισε τον Τυδέα από τον φόνο του Οινέα και έδωσε τις κόρες του ως γυναίκες τόσο στον Τυδέα όσο και τον Πολυνείκη με την υπόσχεση ότι θα τους αποκαταστούσε πίσω στην πατρίδα τους. Αυτή ήταν η απαρχή για την εκστρατεία που θα λάμβανε χώρα μετά από λίγο καιρό και θα έμενε στην ιστορία ως « Επτά επί Θήβας»!
Ο Αμφιάραος, ο Καπανεύς, ο Ιππομέδοντας, ο Παρθενόπιος, ο Τυδεύς, ο Πολυνείκης και ο Άδραστος μαζί με άλλους βασιλείς της περιοχής εκτός του Μενελάου της Σπάρτης και του αδερφού του Αγαμέμνονα των Μυκηνών που έμειναν αμέτοχοι αφού προείδαν το κακό τέλος αυτής της εκστρατείας, ξεκίνησαν το μεγάλο εγχείρημα!

Πρώτη στάση που έκαναν ήταν στην Νεμέα για να τιμήσουν τον Αρχέμορο που λέγεται πως σκότωσε ένα φίδι. Μάλιστα τότε καθιερώθηκαν και τα Νέμεα. Στον ποταμό Ισμαρό συγκρούσθηκαν με τους Θηβαίους και τους ακολούθησαν στα τείχη της Καδμείας. Εκεί όμως τα πράγματα έμελλε να είναι εντελώς διαφορετικά και έγινε πραγματική σφαγή! Εξολοθρεύτηκαν όλοι εκτός του Αδράστου που γλύτωσε χάρις στο άλογο το οποίο αναφέρεται ως θεϊκό, τον Αρίωνα. Μετά απ’ αυτό το κακό ο Άδραστος κατάφερε τουλάχιστον να πείσει τους Θηβαίους να του δώσουν τα πτώματα των βασιλιάδων και να τους αποδώσει τις απαραίτητες νεκρικές τιμές. Λέγεται πως δεν ήταν αυτός που πέτυχε να πάρει πίσω τα πτώματα των νεκρών αλλά ο Θησέας την βοήθεια του οποίου ο ίδιος ο Άδραστος ζήτησε και τα έθαψαν στην Ελευσίνα.


Δέκα χρόνια μετά δεν μπορούσε να φύγει από το μυαλό του Άδραστου η πανωλεθρία που τον είχε βρει. Έτσι με τους γιούς των θυμάτων τους οποίους κατάφερε να πείσει να πάρουν εκδίκηση επέτυχε να κυριεύσει την Θήβα αλλά στην μάχη αυτή έχασε τον γιό του Αιγιαλέα από τον Λαοδάμαντα γιό του Ετεοκλή. Σε πολύ μεγάλη ηλικία και με την θλίψη να τον βαραίνει όσο τίποτα άλλο ζούσε στα Μέγαρα και εκεί ήταν όταν η βαριά αυτή θλίψη τον έκανε να πέσει στην πυρά και να πεθάνει ακριβώς όπως ένας χρησμός του Μαντείου του είχε προφητέψει.
Αφού λοιπόν ο Αιγιαλεύς έχει σκοτωθεί στην εκστρατεία κατά των Θηβών, τον θρόνο και το βασίλειο παίρνει ο Διομήδης ο γιός του Τυδέως και της Δηιπύλης κόρης του Αδράστου . Ο Διομήδης αίρει την καταγωγή του από τον οίκο του Αιτωλού που ήταν γιός του Ενδυμίωνα από την Ήλιδα. Στην περιοχή αυτή λοιπόν γεννιούνται και αναπτύσσονται προσωπικότητες όπως ο Πλευρών που έχτισε την ομώνυμη πόλη στην Αιτωλία, ο Αγήνωρ, ο Πορθάων, ο Οινέας που είναι και παππούς του Διομήδη. Από την γενιά του Πορθάωνα και συγκεκριμένα από την κόρη του Στερόπη ο Αχελώος γεννά τις Σειρήνες. Ο Οινέας με την Αλθαία γεννά την Δηϊάνειρα ( γυναίκα του Ηρακλή). Λέγεται πως την κόρη αυτή την είχε κάνει η Αλθαία με τον Διόνυσο. Ο Οινέας λοιπόν είχε τιμωρηθεί από την Θεά Άρτεμη επειδή την είχε ξεχάσει στις θυσίες προς τους Θεούς. Τότε ήταν που η Άρτεμις έστειλε τον Καλυδώνιο Κάπρο το θηρίο που ρήμαζε την περιοχή και σκότωνε ανθρώπους και ζώα. Τα αδέρφια του όμως έβαλαν φυλακή τον Οινέα και πήραν την βασιλεία την οποία μετά από καιρό ο Διομήδης μην λησμονώντας την αδικία κατά του παππού του εκστράτευσε στην Αιτωλία και τον αποκατέστησε. Επειδή όμως ο Οινέας δεν μπορούσε να μείνει στην Αιτωλία ήρθε μαζί με τον Διομήδη στο Άργος. Οι φόβοι όμως του Οινέα βγήκαν αληθινοί, αφού οι δυο γιοί του αδερφού του Αγρίου που κατάφεραν να γλιτώσουν από το ξίφος του Διομήδη, τον σκότωσαν στην Αρκαδία.
Ο πατέρας του Διομήδη Τυδεύς γεννήθηκε από τον δεύτερο γάμο του Οινέα με την Περίβοια κόρη του Ιππόνoου βασιλιά της Ωλένου. Μάλιστα λέγεται πως βρέθηκε έγκυος από τον θεό Άρη. Τότε ήταν που ο πατέρας της αγανάκτησε μαζί της και την έστειλε στον Οινέα για να την σκοτώσει κάτι φυσικά που δεν μπόρεσε να κάνει ο Οινεύς και έτσι την πήρε γυναίκα και γεννήθηκε ο Τυδεύς πατέρας του Διομήδη.


Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΓΟΝΩΝ

 Οι Επίγονοι που αναφέρονται στην Προϊστορία ήταν : ο βασιλιάς του Άργους Αιγιαλέας γιός του Άδραστου από το βασίλειο του Βίαντα , που ήταν ο μόνος που επέζησε από την εκστρατεία την γνωστή Επτά επί Θήβας, ο διεκδικητής του θρόνου των Θηβών Θέρσανδρος, γιός του Πολυνείκη, ο βασιλιάς της Καλυδώνας και μεγάλος ήρωας του Τρωικού πολέμου Διομήδης, γιός του Τυδέως, ο βασιλιάς των Μυκηνών Σθένελος, γιός του Καπανέα, ο βασιλιάς της Αρκαδίας Πρόμαχος, γιός του Παρθενοπαίου, ο Αργείος ήρωας και αργοναύτης Ευρύαλος, γιός του Μικηστέα και δυο γιοί του Αργείου μάντη Αμφιαράου ( από την γενιά του Μελάμποδος) Αλκμέων και Αμφίλοχος.

Αυτοί δέκα χρόνια μετά την ατυχή εκστρατεία των γονιών τους εκτός από τον Ευρύαλο, εκστρατεύουν ξανά εναντίον των Θηβών , προκειμένου να εκδικηθούν την ήττα και τον θάνατο των γονιών τους. Είχαν βεβαίως και την βοήθεια των Κορινθίων, Μεγαρέων, Μεσσηνίων και Αρκάδων.
Σε αυτή την εκστρατεία τα παιδιά που είχαν μεγαλώσει με την άσχημη αυτή μνήμη και φυσικά τον χαμό των γονιών τους είχαν αναπτύξει ένα μένος που πραγματικά δεν άφηνε άλλα περιθώρια πέρα αυτών της Νίκης-Εκδίκησης!!! Όντως καμιά αντίσταση δεν τους έφερε ούτε η αμυντική γραμμή των Θηβαίων ούτε καν και αυτά τα περιβόητα τείχη της Καδμείας. Έτσι αντιλαμβανόμενοι την επικείμενη ήττα τους οι Θηβαίοι αλλά και μετά από την συμβουλή που τους έδωσε ο Μάντης Τειρεσίας αναγκάσθηκαν και τους παρέδωσαν την πόλη. Ο Θηβαίος αρχηγός Λαοδάμαντας γιός του Ετεοκλή μαζί με τους στρατιώτες του τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους κατέφυγαν στην Ιλλυρία. Ενώ οι νικητές επίγονοι μπήκαν στην πόλη και αναγόρευσαν βασιλιά τον γιό του Πολυνείκη και εγγονό του Οιδίποδα Θέρσανδρο.
Μετά από τον Σθένελο την βασιλεία αναλαμβάνει ο γιός του Κυλάβαρις και επί των ημερών του το Άργος ενώνεται και πάλι σε ένα Βασίλειο. Αλλά γι’ αυτό θα αναφερθούμε λίγο πιο κάτω.

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

ΜΕΛΑΜΠΟΥΣ

Ο Μελάμπους θεωρείται πως είναι ο αρχαιότερος μάντης γιός του Αμυθάονα και της Ειδομένης και είχε αδερφό τον Βίαντα. Αυτός θεωρείται και γενάρχης του μαντικού γένους των Μελαμπιδών. Όταν γεννήθηκε η μητέρα του Ειδομένη τον άφησε στο δάσος με τέτοιο τρόπο ώστε τα πόδια του ήταν εκτεθειμένα στον ήλιο. Από εκεί έλαβαν το μελαμψό χρώμα σε αντίθεση με το υπόλοιπο σώμα του κάτι που διατηρήθηκε για όλη του την ζωή και εξ’ ού και το όνομά του Μέλαν+πούς Μελάμπους.
Τα δυο αδέρφια μαζί με τον θείο τους Νηλέα( γιός του Ποσειδώνα) πήγαν από την Θεσσαλία στην Πύλο της Μεσσηνίας και εγκαταστάθηκαν στην εξοχή. Εκεί ο Μελάμπους έσωσε κάποια φίδια από βέβαιο θάνατο και τα πήρε να τα αναθρέψει. Εκείνα από ευγνωμοσύνη σε αυτόν του κάθε βράδυ με την γλώσσα τους του έγλειφαν τα αυτιά. Όταν ο Μελάμπους ξύπνησε άρχισε να καταλαβαίνει την γλώσσα των πουλιών και έτσι μπορούσε να μαθαίνει ακόμη και μυστικά.


Όταν ο αδερφός του Βίας θέλησε να παντρευτεί την κόρη του Νηλέα Πηρώ ο Νηλεύς του είπε πως θα του έδινε την κόρη του αν του έφερνε το περίφημο κοπάδι από βόδια του Φυλάκου βασιλιά της Φυλάκης. Τότε ο Μελάμπους ανέλαβε να φέρει εκείνος το κοπάδι για λογαριασμό του αδερφού του αν και γνώριζε εκ των προτέρων πως πηγαίνοντας στην Φυλάκη θα τον κρατούσαν φυλακισμένο για ένα χρόνο. Έτσι και έγινε αφού πιάστηκε την ώρα που προσπαθούσε να κλέψει το κοπάδι. Μέσα στην φυλακή ο Μελάμπους άκουσε τα σκουλήκια που κατέτρωγαν τα ξύλα του κτηρίου και κατάλαβε πως πολύ σύντομα αυτό θα γκρεμιζόταν. Ζήτησε λοιπόν με εμμονή να μεταφερθεί αλλού λέγοντάς τους τι μέλλει γενέσθαι. Και όντως καλά-καλά δεν πρόλαβαν να τον μεταφέρουν και το κτήριο σωριάστηκε κάτω. Το έμαθε αυτό ο Βασιλιάς της Φυλάκης, Φύλακος, και εντυπωσιασμένος από την μαντεία του Μελάμποδος τον κάλεσε να τον δει. Τότε στην συνάντηση αυτή ο Βασιλιάς του ζήτησε να γιατρέψει την στειρότητα του γιού και διαδόχου του, Ιφίκλου. Ο Μελάμπους δέχτηκε να τον κάνει καλά υπό τον όρο πως θα έπαιρνε ως ανταμοιβή το κοπάδι του. Φυσικά ο Φύλακος μπροστά στο να μείνει το βασίλειό του χωρίς απογόνους δέχτηκε τον όρο του Μελάμποδος.
Τότε ο Μελάμπους πήρε έναν ταύρο τον θυσίασε στον Δία, τον τεμάχισε και κάλεσε τα πουλιά να έρθουν να τον φάνε. Από τις ομιλίες των πουλιών έμαθε πως ένας γύπας που δεν είχε πάει να φάει τα θυσιάσματα ήξερε το μυστικό της θεραπείας του Ιφίκλου. Κάλεσε ο Μελάμπους τον γύπα αυτό και έμαθε πως η στειρότητα του Ιφίκλου οφειλόταν στην ξαφνική τρομάρα που είχε πάρει όταν είδε ένα ματωμένο μαχαίρι με το οποίο ο πατέρας του ευνούχιζε τους τράγους. Αν έπαιρνε το μαχαίρι αυτό που ήταν καρφωμένο σε ένα δένδρο και με την δηλητηριώδη σκουριά που είχε δημιουργηθεί γύρω από αυτό, κατασκεύαζε ένα φάρμακο για τον Ίφικλο θα τον θεράπευε. Πραγματικά ο Μελάμπους βρήκε το μαχαίρι έξυσε την σκουριά την οποία ανακάτεψε με νερό και το έδινε επί δέκα μέρες να το πίνει ο Ίφικλος. Και ήταν όντως αποτελεσματικό το φάρμακο αφού ο Ίφικλος θεραπεύτηκε από την στειρότητά του και ο Μελάμπους έλαβε την ανταμοιβή του, δηλαδή το κοπάδι του Φυλάκου. Έτσι ο αδερφός του Βίας παντρεύτηκε την κόρη του Νηλέα Πηρώ.
Αυτή η φήμη του Μελάμποδος ήταν που έκαναν τον Προίτο να τον καλέσει στο Άργος για να γιατρέψει τις κόρες του. Τότε ο Μελάμπους και ο Βίας πήραν μαζί τους, τους πιο γενναίους νέους που με κραυγές και ξέφρενους χορούς έδιωξαν τις αλλοπαρμένες γυναίκες πάνω από τα βουνά προς την Σικυώνα. Πήραν μαζί τους την Λισίππη και Ιφινόη τις οποίες αφού εξάγνισαν τις παντρεύτηκαν τα δυό αδέρφια. Έτσι χωρίστηκε το Άργος σε τρία βασίλεια.



Εδώ να σημειώσουμε πως ο Σταγειρίτης αναφέρει πως ο διαχωρισμός του βασιλείου του Άργους έγινε επί των ημερών του Αναξαγόρα υιού του Μεγαπένθη όταν είχε αλλάξει το βασίλειό του της Τίρυνθας με τον Περσέα. Όμως η γέννηση του Μεγαπένθη αναφέρεται στην Βιβλιοθήκη του Απολλοδώρου μετά τον γάμο των δυο αδερφών Λισίππης και Ιφινόης. Υπάρχει βέβαια μια αντίφαση αφού ο Προίτος ήταν βασιλιάς της Τίρυνθας και στο Άργος ήταν ο αδερφός του Ακρίσιος, παππούς του Περσέα, πως είναι δυνατόν να διαπραγματευόταν ένα βασίλειο που δεν του ανήκε! Η αλήθεια είναι πως είναι λίγο παράδοξα όλα αυτά γιατί πως αλλιώς θα μπορούσαν τα δυο αδέρφια Μελάμπους και Βίας να παντρευτούν τις Λισίππη και Ιφινόη αν ήταν θείες του Αναξαγόρα και μεγαλύτερες από τον πατέρα του Μεγαπένθη; Υπάρχει όμως μια εξήγηση που είναι πιθανόν να έχει συμβεί έτσι ώστε να αιτιολογεί την διαπραγμάτευση του βασιλείου του Άργους από τον Προίτο. Λέγεται λοιπόν πως ο Ακρίσιος αδερφός του Προίτου όταν έμαθε πως η κόρη του Δανάη είχε τελικά επιζήσει και ο γιός της ( Περσέας) είχε ανδρωθεί στην Σέριφο στο παλάτι του Πολυδέκτη έφυγε με πλοίο να πάει να την βρει και να σκοτώσει τον Περσέα που ο χρησμός τον καθιστούσε φονιά του. Όταν πήγε στην Σέριφο όμως ο Πολυδέκτης μπήκε ανάμεσά τους ως διαιτητής και επέτυχε ένα είδος συμφιλίωσης. Αλλά εκείνο το βράδυ έπιασε μια μεγάλη καταιγίδα κατά την οποία σκοτώθηκε ο βασιλιάς της Σερίφου Πολυδέκτης. Στους νεκρικούς αγώνες που έγιναν προς τιμή του ο Περσέας σκοτώνει κατά λάθος τον παππού του Ακρίσιο και γυρνά στο Άργος την βασιλεία του οποίου κατά την απουσία του Ακρισίου είχε σφετεριστεί ο Προίτος. Κατά την διάρκεια ίσως αυτού του σφετερισμού πιθανόν ο Προίτος να είχε κάνει την διαπραγμάτευση με τον Μελάμποδα.
Ο Μεγαπένθης λοιπόν βασιλιάς του ενός εκ των τριών μερών του βασιλείου του Άργους γεννά τον Αναξαγόρα και αυτός με την σειρά του τον Αλέκτωρα που γεννά τον Ίφι και τον Καπανέα. Ο Ίφις που κληρονόμησε την βασιλεία ήταν άτεκνος και άφησε ως διάδοχό του τον ανιψιό του Σθένελο γιό του Καπανέα. Ο Σθένελος είναι ένας από τους επτά επιγόνους που εκστράτευσαν κατά των Θηβών τις οποίες και κατέλαβαν. Οι Επίγονοι που αναφέρονται στην Προϊστορία ήταν : ο βασιλιάς του Άργους Αιγιαλέας γιός του Άδραστου από το βασίλειο του Βίαντα , που ήταν ο μόνος που επέζησε από την εκστρατεία την γνωστή Επτά επί Θήβας, ο διεκδικητής του θρόνου των Θηβών Θέρσανδρος, γιός του Πολυνείκη, ο βασιλιάς της Καλυδώνας και μεγάλος ήρωας του Τρωικού πολέμου Διομήδης, γιός του Τυδέως, ο βασιλιάς των Μυκηνών Σθένελος, γιός του Καπανέα, ο βασιλιάς της Αρκαδίας Πρόμαχος, γιός του Παρθενοπαίου, ο Αργείος ήρωας και αργοναύτης Ευρύαλος, γιός του Μικηστέα και δυο γιοί του Αργείου μάντη Αμφιαράου ( από την γενιά του Μελάμποδος) Αλκμέων και Αμφίλοχος.