«Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται».


Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΙ ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ, μέρος Γ'

Στην μάχη αυτή ο Ηρακλής σκοτώνει τον Εύρυτο και τα παιδιά του, κυριεύει την πόλη και θάβει με τιμές τους νεκρούς από τα στρατεύματά του. Τον Ίππασο γιό του Κήυκα, τον Αργείο και τον Μέλανα που ήταν γιοί του Λικυμνίου.
Στην συνέχεια λεηλατεί την πόλη και παίρνει αιχμάλωτη την Ιόλη. Όταν προσάραξε στο ακρωτήριο της Εύβοιας, Κήναιο, χτίζει βωμό προς τιμή του  Διός Κηναίου. Ήθελε όμως να ολοκληρώσει όπως έπρεπε την τιμή, προσφέροντας και θυσία. Για τον λόγο αυτό στέλνει τον Λίχα, τον κήρυκά του, στην Δηιάνειρα να του δώσει μια λαμπρή στολή. Εκείνη μαθαίνοντας από τον Λίχα τα καθέκαστα περί της μάχης στην Οιχαλία, αλλά κυρίως για την αιχμάλωτη Ιόλη που πήρε μαζί του ο Ηρακλής, θυμήθηκε τα λόγια του Νέσσου και πότισε τον μανδύα με το φίλτρο, από το αίμα και το σπέρμα του, που της είχε δώσει. Στο αίμα του όμως είχε μπει απ’ το τόξο του Ηρακλή, το δηλητήριο οχιάς που είχε χρησιμοποιήσει ο ήρωας για να σκοτώσει την Λερναία Ύδρα. Γιατί ένα από εκείνα τα τόξα χρησιμοποίησε εναντίον του Νέσσου ο Ηρακλής. Και ήταν μοιραίο απ’ εκείνο το δηλητήριο και ο ίδιος μετά από λίγο να βρει τραγικό θάνατο!!!   

Η Δηιάνειρα δίνει τον μανδύα στον Λίχα
Αφού φόρεσε τον μανδύα ο Ηρακλής,  ετοιμάστηκε για να κάνει την θυσία στον πατέρα του Δία. Και όπως περνούσε η ώρα και ο μανδύας θερμαινόταν από το σώμα του ήρωα, το δηλητήριο άρχιζε να επιδρά στο σώμα του και να το σαπίζει. Όταν ο Ηρακλής κατάλαβε πως κάτι συμβαίνει με τον μανδύα στράφηκε προς τον Λίχα, τον οποίο θεώρησε υπεύθυνο και τον ρώτησε με ποια δαιμονική μέθοδο κατάφερε να δηλητηριάσει τον μανδύα. Και όταν εκείνος του απάντησε πως του τον έδωσε ακριβώς όπως τον πήρε από την Δηιάνειρα, ο Ηρακλής τον άρπαξε από το πόδι και τον εκσφενδόνισε πάνω από ένα βράχο της Εύβοιας στην θάλασσα. Ο Λίχας έπεσε πάνω στα βράχια και διαλύθηκε το κρανίο του και από τότε εκείνα τα βραχώδη νησάκια ονομάζονται Λιχάδες. 
Ενώ ο Ηρακλής προσπαθούσε να απαλλαγεί από το θανατηφόρο ρούχο, μέσα σε αφόρητους πόνους καθώς το τραβούσε,όχι μόνο δεν μπορούσε να το βγάλει από το σώμα του, αλλά έκοβε μαζί και τις σάρκες του. Και σ’ αυτή την τραγικότατη κατάσταση στην οποία ήταν,μεταφέρθηκε στην Τραχίνα. 
ο Ηρακλής στον Όλυμπο με την Ήβη
Η Δηιάνειρα μόλις έμαθε τι είχε εν αγνοία της προκαλέσει στον αγαπημένο της άνδρα, μην αντέχοντας το επερχόμενο θάνατό του, κρεμάστηκε. Ο Ηρακλής αφού πήρε την υπόσχεση του Ύλλου, που ήταν ο μεγαλύτερος γιός του απ’ την Δηιάνειρα, ότι μόλις φθάσει σε ηλικία γάμου θα παντρευτεί την Ιόλη, πήγε στην Οίτη, όπου ετοίμασε μια μεγάλη φωτιά. Τότε ανέβηκε πάνω και ζήτησε από τους παρευρισκόμενους να την ανάψουν. Όμως κανείς δεν τολμούσε να βάλει τον δαυλό στον σωρό με τα ξύλα. Ο Ποίας, ένας βοσκός που έψαχνε τα κοπάδια του και τυχαία βρέθηκε μπροστά σ’ αυτό το συμβάν, προσφέρθηκε να την ανάψει. Και τότε ο Ηρακλής του χάρισε τα τόξα του ως ευγνωμοσύνη προς αυτόν και της τόλμης που είχε. 
 Και ενώ μαινόταν η φωτιά και το σώμα του Διογενή ήρωα ήταν παραδομένο στις αχόρταγες φλόγες, ένα σύννεφο ήρθε και στάθηκε ακριβώς πάνω απ’ αυτήν και μια βροντή άρπαξε το σώμα του ήρωα στους ουρανούς.  Η αποθέωση του Ηρακλή ήταν γεγονός. 
Πάνω στον Όλυμπο μαζί με τους αθανάτους Θεούς, αθάνατος πια και αυτός επιτέλους συμφιλιώνεται με την Ήρα. Μάλιστα παίρνει για γυναίκα του την κόρη της Ήβη, την ωραιότερη και νεότερη θεά του Ολύμπου. Μαζί της αποκτά δύο παιδιά. Τον Αλεξιάρη και τον Ανίκητο. 
 Ο Ηρακλής έγινε αθάνατος, έγινε ισάξιος πλέον των Θεών όμως δεν παύει να θεωρείται πως ο θάνατος του ήταν άδικος, άδοξος και πολύ τραγικός. Για έναν άνθρωπο που έφτασε στην γήϊνη ύπαρξή του να υπολογίζεται ως Θεός, να έχει επιτελέσει τεράστιους άθλους, έργα κοινής ωφέλειας για τις τότε ανθρώπινες κοινωνίες, έργα εκπολιτιστικά αλλά και εκκαθαριστικά που ο θετικός αντίκτυπός τους για τους ανθρώπους είναι αναμφισβήτητος, δεν του έπρεπε ένας τέτοιος θάνατος!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου