«Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται».


Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

ΒΕΛΛΕΡΟΦΟΝΤΗΣ

φωτό
Ενώ ήταν βασιλιάς της Τίρυνθας ο Προίτος συνέβη ο φόνος που διέπραξε ο Βελλεροφόντης στην Κόρινθο. Λέγεται πως ο ήρωας σκότωσε τον τύραννο της Κορίνθου Βέλλερο εξ’ ου και το όνομά του Βελλεροφόντης γιατί μέχρι τότε τον έλεγαν Ιππόνους. Ήρθε έτσι στην Τίρυνθα και στον βασιλιά Προίτο για να τον καθάρει από τον φόνο, όπου και όντως δέχεται τον καθαρμό από τον Βασιλιά ο οποίος τον φιλοξενεί για κάποιον καιρό ώσπου να ολοκληρωθεί ο καθαρμός της άνομης πράξης. 

Στην διάρκεια όμως της εκεί παραμονής του η Σθενέβοια η γυναίκα του Προίτου αγάπησε τον Βελλεροφόντη και άρχισε να επιζητά τον έρωτά του. Όμως επειδή ο ήρωας δεν ανταποκρινόταν σ’ εκείνη την αγάπη η Σθενέβεια πήγε στον άνδρα της τον Προίτο και διέβαλε τον Βελλεροφόντη λέγοντάς του πως είναι ερωτευμένος μαζί της και την ενοχλούσε ζητώντας της ανταπόκριση. Ο Προίτος επειδή σεβόταν τον φιλοξενούμενό του αλλά και ότι δίκαιο απέρρεε από την φιλοξενία έδωσε στον Βελλεροφόντη κάποιες επιστολές τις οποίες του ζήτησε να τις πάει στον πεθερό του Ιοβάτη στην Λυκία. 

Ο ήρωας δέχτηκε να εξυπηρετήσει τον βασιλιά που τον καθάρισε από την ανομία και έτσι έφθασε στην χώρα της Λυκίας. Ο Ιοβάτης πραγματικά δέχτηκε τον Βελλεροφόντη ως φιλοξενούμενο και μάλιστα έσφαξε και εννέα βόδια όσες και οι ημέρες που τον φιλοξενούσε στο παλάτι του, όπως επέβαλαν οι νόμοι της φιλοξενίας. Την δεκάτη ημέρα ο Ιοβάτης διαβάζει με έκπληξη στις επιστολές την επιθυμία του γαμπρού του που δεν ήταν άλλη από το να σκοτώσει τον Βελλεροφόντη αιτιολογώντας αυτή του την επιθυμία ως εκδίκηση στην ασέβεια που έδειξε στην γυναίκα του και κόρη του Ιοβάτη, επειδή όπως του έλεγε δεν μπορούσε αυτός να τον σκοτώσει λόγω των νόμων τις φιλοξενίας που του παρείχε αλλά και γιατί τον είχε καθάρει από τον φόνο. Όμως και ο Ιοβάτης είχε το ίδιο κώλυμα αφού και εκείνος τον είχε φιλοξενήσει. Για να αποφύγει λοιπόν μια από μέρους του ανομία ο Ιοβάτης του αναθέτει να σκοτώσει ένα θηρίο, την Χίμαιρα πιστεύοντας ότι έτσι θα σκοτωθεί και δεν θα πάρει την αμαρτία του φόνου του ο ίδιος. Και έτσι ξεκινούν οι ηρωικές πράξεις, τα κατορθώματα του Βελλεροφόντη! 

φωτό
 Στην πρώτη του αποστολή εναντίον της Χίμαιρας ο Βελλεροφόντης παίρνει από την Αθηνά τον Πήγασο, το φτερωτό άλογο που γεννήθηκε από την μέδουσα όταν ο Περσέας την αποκεφάλισε. Λέγεται πως η μέδουσα ήταν έγκυος από τον Ποσειδώνα και όταν την σκότωσε ο Περσέας από την τομή ξεπήδησαν ο Χρυσάωρας (πατέρας του Γηρυόνη) και ο Πήγασος. Άλλοι λένε πως από το αίμα της Μέδουσας που έπεσε στην θάλασσα ξεπήδησε ο Πήγασος. Τότε πέταξε ψηλά μέχρι που έφθασε στην Ακροκόρινθο όπου και σταμάτησε να ξεδιψάσει στα νερά της Πειρήνης πηγής εξ’ ου και το «Πειρήνιος Πώλος» όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν. Οι Κορίνθιοι τιμούσαν ως θεότητα τον Πήγασο και μάλιστα είχαν κόψει και νομίσματα στα οποία υπήρχε η μορφή του. Και μια και κάνουμε λόγο για τον Πήγασο είναι καλό να αναφέρουμε κάποιες ιστορίες που λέγονται γι’ αυτόν γιατί ότι αναφέρεται στην Προϊστορία έχει την δική του βαθιά σημασία…

Υπάρχει λοιπόν μια ιστορία που συνδέει  τον Πήγασο και τις Μούσες και είναι η παρακάτω. Όταν οι Μούσες διαγωνίζονταν με τις Πιέριες τις κόρες του Πιέρου στο όρος του  Ελικώνα, όταν άρχισαν να τραγουδούν οι Πιέριες κόρες, όλα σκοτείνιασαν. Αλλά όταν  ξεκίνησαν το τραγούδι οι Μούσες σταμάτησαν τα πάντα. Η θάλασσα, τα ποτάμια, τα σύννεφα, ο Ουρανός ολόκληρος! Μαγεμένοι απ’ το υπέροχο τραγούδι των Μουσών όλοι σταμάτησαν και απολάμβαναν τους κρυστάλλινους ήχους που γέμιζαν τον χώρο όλο!!!  

Απ’ τους εξαίσιους αυτούς ήχους ο Ελικώνας άρχιζε να ψηλώνει τόσο από αγαλλίαση όσο και από περηφάνια για τις κόρες του. Και όλο και ψήλωνε μέχρι που ο Πήγασος με διαταγή του πατέρα του Ποσειδώνα πέταξε προς αυτόν και το λάκτισε με τις οπλές του ώστε να του σταματήσει το ανόσιο ψήλωμα, αφού τίποτα δεν μπορούσε να είναι πιο πάνω απ’ την κατοικία των Θεών, τον Όλυμπο!!! Από το λάκτισμα των οπλών στον Ελικώνα ξεπήδησε μια πηγή που ήταν αυτή από τότε και μετά που ενέπνεε τις Μούσες στο υπέροχο άσμα τους. Η πηγή αυτή είναι η Ιπποκρήνη πηγή. Η πηγή που εμπνέει ακόμη και κάποιον θνητό που πίνει απ’ το νερό της και που το όνομά της σημαίνει η πηγή του αλόγου.

Έλεγαν ακόμη πως ο Πήγασος ήταν το άλογο των Μουσών και πως αυτό ίππευαν οι ποιητές και πετούσαν μαζί του στο ουράνιο καλλιτεχνικό στερέωμα! Ακόμη λέγεται πως ο Ζεύς τον είχε χαρίσει στην Ηώ την Θεά της αυγής, την προπομπό και αδερφή του Απόλλωνα για να σέρνει το άρμα της.Τελικά οι Θεοί του χάρισαν μια περίοπτο θέση στο ουράνιο στερέωμα και έτσι δημιουργήθηκε ο Αστερισμός του Πηγάσου!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου