«Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται».


Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

ΑΡΓΟΣ ΚΑΙ ΑΡΓΟΣ ΠΑΝΟΠΤΗΣ ΕΩΣ ΤΗΣ ΙΟΥΣ...


Από την αδερφή του Άπιδος Νιόβη γεννιέται ο Άργος ο οποίος είναι ένας Διογενής. Διογενείς, θεωρούνται, τα τέκνα του Διός που είχαν μια συγκεκριμένη αποστολή να επιτελέσουν. Ένας εξ’ αυτών ήταν και ο πολύ μεγάλος ήρωας, ημίθεος Ηρακλής. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε πως η Νιόβη είναι η πρώτη θνητή γυναίκα με την οποία ο πατέρας Θεών και Ανδρών, Ζεύς ενώθηκε !


«Νιόβης δ κα Διός ( πρώτ γυναικ Ζες θνητ μίγη) πας ργος γένετο, ς δ κουσίλαός φησι, κα Πελασγός, φ ο κληθναι τος τν Πελοπόννησον οκοντας Πελασγούς…»( Απολλόδωρου Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Β΄ κεφ.1, παραγρ. 1). Και όπως διαβάζουμε στον Απολλόδωρο, γεννήθηκε από την ένωση αυτή και ο Πελασγός κατ’ αναφορά του Ακουσιλάου( Αργείος ιστορικός του 500 π.Χ.), από τον οποίο Πελασγό ονομάσθηκαν οι κάτοικοι της Πελοποννήσου, Πελασγοί.
Επί της  βασιλείας του Άργου λοιπόν, η πόλη μετονομάζεται από Φορωνικό Άστυ σε Άργος και η επικράτεια του βασιλείου του Αργολίδα. «Άργος»  κατά τους χρόνους της προϊστορίας εννοούσαν οι αρχαίοι κάθε παραθαλάσσιο μέρος, ενώ οι κάτοικοι της Μακεδονίας και Θεσσαλίας κάθε πεδιάδα. Άλλες ονομασίες που έχει η πόλη είναι Ίσον και Δίψιον όπως παραπάνω αναφέραμε αλλά και Αχαϊκό και Δωρικό και Ίππειον και Ιππόβατον επειδή έτρεφε πολύ καλούς ίππους.
Μάλιστα εδώ να σημειώσουμε ότι κατά το 1978 σε ανασκαφές που έγιναν στην περιοχή της αρχαίας Μιδέας βρέθηκαν τέσσερις σκελετοί ίππων της Μεσοελλαδικής περιόδου οι οποίοι ήταν άριστα διατηρημένοι. Αυτά τα ευρήματα των σκελετών μέσα στα όρια των προϊστορικών τύμβων, μας πείθουν  πως πρόκειται περί θυσίας των ίππων στους τάφους των κυρίων τους, οι οποίοι προφανώς θα ήταν ηγεμόνες της περιοχής. Η χρονολόγηση αυτών των ευρημάτων ανάγεται περί το δεύτερο μισό της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. και η σημαντικότητά τους είναι τεράστια και ίσως μοναδική στον ευρωπαϊκό χώρο.
Από την Ευάδη την κόρη του Στρυμόνα ο Άργος αποκτά τον Έκβασο, την Ευάδνη, τον Πείρανθο, τον Επίδαυρο που είναι και ο ιδρυτής της Επιδαύρου , τον Φόρβαντα, τον Τίρυνθα  ιδρυτή της Τίρυνθας και τον Κρίασο. «ργος δ λαβν τν βασιλείαν φ αυτο τν Πελοπόννησον κάλεσεν ργος, κα γήμας Εάδνην τν Στρυμόνος κα Νεαίρας τέκνωσεν κβασον Πείραντα πίδαυρον Κρίασον, ς κα τν βασιλείαν παρέλαβεν…» ( Απολλ. Βιβλ. , Β΄κεφ. 1, παραγ. 2)


Μετά τον Άργο βασίλευσε ο Κρίασος ή κατ’ άλλους ο Έκβασος που γέννησε τον Αγήνορα. Έμελλε λοιπόν και ο Αγήνωρ να μοιάσει στον παππού του τον Άπι και να βασιλέψει τυραννικά την περιοχή του βασιλείου του, απ’ όπου λέγεται πως πολλοί κάτοικοι έφευγαν ακόμη και ο Ιεροφάντης Τροχίλος. «…στερον δ Τροχίλον εροφάντην φυγόντα ξ ργους κατ χθος γήνορος λθεν φασιν ς τν ττικν κα γυνακά τε ξ λευσνος γμαι κα γενέσθαι ο παδας Εβουλέα κα Τριπτόλεμον. δε μν ργείων στ λόγος θηναοι δ κα σοι παρ τούτοις  σασι Τριπτόλεμον τν Κελεο πρτον σπεραι καρπν μερον…» ( Παυσανίου Αττικά, κεφ. 14, παραγρ. 2)  Εδώ αναφέρεται μάλιστα από τον Παυσανία η διαμάχη μεταξύ Αργείων και Αθηναίων περί της καταγωγής του Τριπτολέμου ο οποίος είναι αυτός που δίδαξε τους ανθρώπους την σπορά. Πάντως η Θεά Δήμητρα η οποία είναι αυτή που έδωσε την γνώση της σποράς στον Τριπτόλεμο, όπως και το φτερωτό άρμα με το οποίο μεταφερόταν από τόπο σε τόπο, φέρεται να έχει επισκεφθεί και το Άργος  και μάλιστα τον Πελασγό, στο σπίτι του οποίου φιλοξενήθηκε και η οποία με το όνομα Χρυσανθίς, του αφηγήθηκε το δράμα για την αρπαγή της κόρης της. Σημειώνει σχετικά ο Παυσανίας στα Αττικά:  «λέγεται ον ς Δήμητρα ς ργος λθοσαν Πελασγς δέξαιτο οκ κα ς Χρυσανθς τν ρπαγν πισταμένη τς Κόρης διηγήσαιτο…»( Παυσανίου Αττικά, κεφ. 14, παραγρ. 2)
Ο Άργος ο Πανόπτης λέγεται πως ήταν γιός του Αγήνορα και ότι είχε εκατό μάτια εξ’ ού και η ονομασία Πανόπτης. Όμως φαντάζομαι πως αλληγορική είναι η σημασία και προφανώς αποδεικνύει την ικανότητα να μπορεί να ελέγχει την περιοχή του από κάθε άποψη… Ακόμη λένε πως αυτός ήταν που σκότωσε έναν άγριο ταύρο που ταλαιπωρούσε τους κατοίκους και γενικότερα την περιοχή και αυτό συγκαταλέγεται στα κατορθώματα του, όπως και ο φόνος ενός Σατύρου που άρπαζε τα βοσκήματα των Αρκάδων.  Ακόμη σκότωσε την Έχιδνα αλλά και αυτούς που φόνευσαν τον Άπι.
«…κβάσου δ γήνωρ γίνεται, τούτου δ ργος πανόπτης λεγόμενος. εχε δ οτος φθαλμος μν ν παντ τ σώματι, περβάλλων δ δυνάμει τν μν τν ρκαδίαν λυμαινόμενον ταρον νελν τν τούτου δορν μφιέσατο, Σάτυρον δ τος ρκάδας δικοντα κα φαιρούμενον τ βοσκήματα ποστς πέκτεινε. λέγεται δ τι κα τν Ταρτάρου κα Γς χιδναν, τος παριόντας συνήρπαζεν, πιτηρήσας κοιμωμένην πέκτεινεν. ξεδίκησε δ κα τν πιδος φόνον, τος ατίους ποκτείνας…» ( Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Βιβλ. Β΄, κεφ.2)
Επίσης είναι αυτός που η Ήρα βάζει φύλακα της Ιούς ώστε να μην την πλησιάζει ο Δίας. Αλλά ο Θεός προστάζει στον Ερμή τον φόνο του και έτσι παίρνει το επίθετο Ερμής Αργειφόντης.  Ο Ερμής τον σκότωσε με πέτρα ή ξίφος ή δηλητήριο, αφού πρώτα, μεταμφιεσμένος σε βοσκό, τον αποκοίμησε με τη μουσική του. Η Ήρα, για να τιμήσει τον άγρυπνο φύλακα, διατήρησε για πάντα τα εκατό του μάτια στην ουρά των παγωνιών, των ιερών της πουλιών.
Αυτός όμως που είναι ο επόμενος βασιλιάς του Άργους είναι ο γιός του Αγήνωρα Κρότωπος, που αφήνει την βασιλεία κληρονομιά στον γιό του Σθένελο  τον προτελευταίο βασιλιά των Ιναχιδών αφού ο γιός του Γελάνωρ χάνει τον βασιλικό θώκο από τον επαναπατρισθέντα συγγενή του, δισέγγονο της Ιούς, Δαναό.