Ο Παλαμήδης είχε πάρει μαζί του στην
Τροία και τον μικρότερο αδερφό του, τον Οίακα. Όταν λοιπόν θανατώθηκε εκείνος,
ο Οίακας για να ειδοποιήσει τον πατέρα τους
Ναύπλιο, αφού με τους συνήθεις τρόπους δεν μπορούσε έτσι όπως είχαν
εξελιχθεί τα πράγματα, σκέφτηκε πως το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να
στείλει μήνυμα στον πατέρα του με τρόπο που κανείς να μην γνωρίζει. Πήρε λοιπόν κουπιά και χάραξε επάνω το
γεγονός του άδικου θανάτου του αδερφού του Παλαμήδη, τα έριξε στην θάλασσα με
την ελπίδα πώς κάποιο απ’ αυτά θα φτάσει στα χέρια του Ναυπλίου.
Και όντως έτσι έγινε. Ο Ναύπλιος που
εκείνη την περίοδο βρισκόταν στην Εύβοια, βρίσκει στην ακτή το μήνυμα του Οίακα
και εξοργίζεται. Πηγαίνει στην Τρωάδα και μαθαίνει τα καθ' έκαστα. Πεισμένος για
την αδικία που έχει γίνει σε βάρος του γιού του, συναντά τον Αγαμέμνονα απ’ τον
οποίο ζητά να αποκαταστήσει το όνομα του σοφού-ήρωα γιού του, Παλαμήδη. Και
όπως ήταν φυσικό ο Αγαμέμνων ούτε να ακούσει ήθελε κάτι τέτοιο. Ούτε βεβαίως
από κανένα άλλο βρήκε συμπαράσταση, αφού η δύναμη του Μυκηναίου βασιλιά και
αρχιστρατήγου των Ελλήνων, ήταν πολύ μεγάλη. Πολύ μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά
τώρα που είχαν χαθεί τόσο ο Αχιλλέας όσο και ο Αίαντας.
 |
| Έτσι έφθασε και στις Μυκήνες όπου με κάθε λεπτομέρεια εξιστόρησε στην Κλυταιμνήστρα τις μοιχείες του συζύγου της Αγαμέμνονα. |
Τότε ο Ναύπλιος, παίρνοντας μαζί του
τον Οίακα, ξεκινά την επιστροφή για την Ελλαδική. Πλέοντας λοιπόν παράλληλα με
τις παράλιες ακτές της ελλαδικής, περνώντας από κάθε πόλη διέβαλε τους στρατηγούς-βασιλιάδες των
περιοχών, στις γυναίκες τους, ότι μοιχεύουν στην μακρινή Τροία. Έτσι έφθασε και
στις Μυκήνες όπου με κάθε λεπτομέρεια εξιστόρησε στην Κλυταιμνήστρα τις
μοιχείες του συζύγου της Αγαμέμνονα. Μέσα από τα μηνύματα που έδινε στις
γυναίκες περί μοιχείας, ήταν και η προτροπή προς αυτές να κάνουν το ίδιο, αφού
αυτός κυρίως ήταν ο σκοπός του. Έτσι η Κλυταιμνήστρα πλάγιασε με τον Αίγισθο, η
Αιγιάλεια με τον Κομήτη, τον γιό του Σθένελου και η Μήδα, η γυναίκα του
Ιδομενέα, τον απάτησε με τον Λεύκο. Γι’ αυτόν μάλιστα λέγεται πως σκότωσε τόσο
αυτήν όσο και την κόρη της Κλεισίθρα, που είχε καταφύγει στον ναό. Στην
συνέχεια απέσπασε δέκα κρητικές πόλεις και έγινε τύραννος. Όταν τελείωσε ο
πόλεμος στην Τροία και ο Ιδομενέας γύρισε στην πατρίδα του την Κρήτη, ο Λεύκος
κυνήγησε και αυτόν. ( Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Επιτομή, κεφάλαιο 6, παρ, 9-10):
«…παραπλέων τας
χώρας τας Ελληνίδας παρασκεύασε τας των Ελλήνων γυναίκας μοιχευθήναι,
Κλυταιμνήστραν Αιγίσθω, Αιγιάλειαν τω Σθενέλου Κομήτη, την Ιδομενέως Μήδαν υπό
Λεύκου. Ήν και ανείλε Λεύκος άμα Κλεισιθύρα τη θυγατρί ταύτης εν τω ναώ
προσφυγούση, και δέκα πόλεις αποσπάσας της Κρήτης ετυράννησε και μετά τον
Τρωικόν πόλεμον και τον Ιδομενέα κατάραντα τη Κρήτη εξήλασε…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου