«Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται».


Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

Ο ΘΥΕΣΤΗΣ ΓΕΝΝΑ ΤΟΝ ΕΚΔΙΚΗΤΗ ΑΙΓΙΣΘΟ...



Μετά το "Θυέστειον δείπνον", όπου  ο Ατρεύς παρέθεσε στον αδερφό του για φαΐ, τα ίδια του τα παιδιά και τον παρακολουθούσε καθώς έτρωγε " Ατρέως όμμα"  και την κατάρα που πήρε από τον Θυέστη όταν εξοργισμένος αντελήφθη τι είχε γίνει, και αναποδογυρίζοντας το τραπέζι είπε: "Έτσι να ανατραπεί και το, των Ατρέων , γένος", ο Θυέστης για δεύτερη φορά εξορίζεται στην Θεσπρωτία. Για την κατάρα που κυνηγούσε το γένος των Τανταλιδών, ο Παυσανίας στα Κορινθιακά (κεφ.18, παραγρ.2),  σημειώνει:
«…γ δ καταγνναι μν οκ θέλω φύσει σφς γενέσθαι κακούς: ε δ π τοσοτον ατος τ μίασμα τ Πέλοπος κα Μυρτίλου προστρόπαιος κολούθησε, τούτοις ν ρα μολογοντα, νίκα Πυθία Γλαύκ τ πικύδους Σπαρτιάτ, βουλεύσαντι πίορκα μόσαι, κα τοδε επεν ς τος πογόνους κατιέναι τν δίκην...» Δηλαδή: Εγώ δεν θέλω να ισχυριστώ πως αυτοί υπήρξαν από την φύση τους κακοί . Όμως τους κετέτρεχε το μίασμα του Πέλοπα και το εκδικητικό πνεύμα του Μυρτίλου. Αυτοί επιβεβαιώνουν όσα η Πυθία είχε προφητέψει στον Σπαρτιάτη Γλαύκο, τον γιό του Επικύδη, όταν σχεδίαζε την επιορκία εξ’ αιτίας τούτου η τιμωρία θα φτάσει στους απογόνους του. ( Εκδόσεις Κάκτος)
Τα παιδιά του Θυέστη που κατατεμάχισε ο Ατρέας, ο Απολλόδωρος μας λέει πως τα είχε από κάποια νύμφη, άλλοι πως τα είχε κάνει με την Αερόπη την γυναίκα του αδερφού του, και ήταν αυτά : ο  Αγλαός, ο Καλαός, ο Ορχομενός, η Πελοπία, ο Πλεισθένης και ο Τάνταλος. Εκτός της Πελοπίας, τα υπόλοιπα, όπως είπαμε,  κατεσφάγησαν από τον Ατρέα και ίσως και ο Τάνταλος να γλύτωσε γιατί όπως μας  λέει ο Απολλόδωρος,  αυτόν τον σκότωσε αργότερα ο γιός του Ατρέα, Αγαμέμνων.
«…ὁ γαμέμνων μν λαβν σύνευνον Κλυταιμνήστραν,κτείνας ατς τν σύζυγον Τάνταλον τν Θυέστου…» (Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Επιτομή, 2,15) Και στα Κορινθιακά του Παυσανίου ( 18,2) διαβάζουμε σχετικά : «…ἢ προϋπρξεν γαμέμνονι φόνος Ταντάλου το Θυέστου…»
Όταν λοιπόν ο Θυέστης ζήτησε χρησμό από το Μαντείο να εκδικηθεί τον αδερφό του για το κακό που του προξένησε πήρε την απάντηση πως έπρεπε να κάνει παιδί με την κόρη του Πελοπία και αυτό θα ήταν εκείνο που θα έπαιρνε την εκδίκηση.
«… Θυέστης δ κατ πάντα τρόπον ζητν τρέα μετελθεν χρηστηριάζετο περ τούτου κα λαμβάνει χρησμόν, ς ε παδα γεννήσει τ θυγατρ συνελθών…» (Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Επιτομή, 2,14)
Επειδή όμως θεώρησε μεγάλη βδελυγμία την αιμομιξία αφιέρωσε την μικρή του κόρη Πελοπία ως Ιέρεια της Αθηνάς στην Σικυώνα. Μετά από καιρό και ενώ η κόρη του εν τω μεταξύ είχε μεγαλώσει, χωρίς ποτέ ο Θυέστης να την έχει δει, έτυχε να έρθει στην Σικυώνα και αυτός. Και ενώ βρισκόταν στο άλσος του Ιερού της Αθηνάς συνάντησε την Πελοπία την οποία βίασε. Από αυτή την συνεύρεση γεννήθηκε ο Αίγισθος. «…ποιε ον οτω κα γενν κ τς θυγατρς Αγισθον…»(Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Επιτομή, 2,14)
Έτσι ο χρησμός επαληθεύτηκε ως προς το πρώτο σκέλος. Έμενε λοιπόν να έρθει και το άλλο μέρος, αυτό της εκδίκησης. Και να πώς εξελίχθηκε η ιστορία.
Ο Θυέστης όταν έμαθε πως η Πελοπία ήταν έγκυος στο παιδί του, της έδωσε το ξίφος του και της είπε: αν ήταν αγόρι να του το δώσει.
 Πραγματικά, η Πελοπία γεννά αγόρι, αλλά το εγκαταλείπει στο δάσος όπου το βρήκαν κάποιοι βοσκοί και το μεγάλωσαν με το γάλα κατσίκας και εξ' αυτού πήρε και το όνομα Αίγισθος. Η Πελοπία εν τω μεταξύ έφυγε στην Θεσπρωτία και ζούσε στον οίκο του Θεσπρωτού, του Πελασγού ηγεμόνα της περιοχής αυτής της Ηπείρου, και  μάλιστα λέγεται πως, ήταν αυτός που έχτισε και την πρώτη πόλη την Εφύρα. Στην περιοχή  ήταν και το μεγάλο Μαντείο της Δωδώνης.
Στο βασίλειο του Ατρέα όμως έπεσε ανομβρία για πολύ μεγάλο διάστημα κάτι που οδήγησε τον βασιλιά Ατρέα να πάρει χρησμό. Εκεί του είπαν πως έπρεπε να συμφιλιωθεί με τον αδερφό του Θυέστη, έτσι ο Ατρέας αναγκάζεται να πάει στην Θεσπρωτία, όπου τον μεν Θυέστη δεν βρίσκει, αλλά συναντά την Πελοπία την οποία ερωτεύεται και νομίζοντας πως ήταν κόρη του Θεσπρωτού, την ζητά και την παίρνει ως σύζυγό του. Μαθαίνοντας για το παιδί που είχε, πήγε το βρήκε και το πήρε μαζί του, και το μεγάλωνε ως γιό του στις Μυκήνες.
Κατά την επιστροφή του στο βασίλειο έστειλε τους γιούς του, Αγαμέμνονα και Μενέλαο, να βρουν τον θείο τους Θυέστη τον οποίο όντως βρήκαν στους Δελφούς. Με την υπόσχεση πως ο Ατρέας ήθελε να συμφιλιωθεί μαζί του, επέστρεψε στις Μυκήνες ο Θυέστης, όπου όμως για ακόμη μια φορά, τον εξαπάτησε ο Ατρέας και τον φυλάκισε. Και έμεινε πολλά χρόνια στην φυλακή μέχρι που ο Αίγισθος είχε μεγαλώσει. Και αυτόν ήταν που  έστειλε ο Ατρέας στην φυλακή για να σκοτώσει τον Θυέστη, στην ουσία να γίνει πατροκτόνος, εν αγνοία του βεβαίως.
Και εδώ έμελλε πάλι η μοίρα να παίξει το δικό της παιχνίδι...