ΑΙΓΕΥΣ

Ο Αιγεύς μαζί με τους αδερφούς του Πάλλαντα, Νίσο, Λύκο και Οινέα γεννήθηκαν στα Μέγαρα όπου ο πατέρας τους Πανδίων είχε καταφύγει μετά τον διωγμό του από τους απογόνους του Μητίωνος, τους Μητιωνίδες, όπου τελικώς έγινε βασιλιάς εκεί. «…καὶ δὴ καὶ Πανδίων ἐβασίλευσεν ὅ τε Ἐριχθονίου καὶ ὁ Κέκροπος τοῦ δευτέρου· τοῦτον Μητιονίδαι τῆς ἀρχῆς ἐξελαύνουσι» ( Παυσανία Αττικά, κεφ. 5, παραγρ. 3 )

Μετά τον θάνατο του Πανδίωνα οι γιοί του εκστράτευσαν κατά των Μητιωνιδών και πήραν πίσω την βασιλεία της Αττικής την οποία μοίρασαν ως εξής :

Ο Νίσος πήρε την περιοχή των Μεγάρων, ο Λύκος την προς την Εύβοια, ο Πάλλας το μεσημβρινό μέρος αυτής και ο Αιγεύς την περιοχή της Αθήνας. «… φασι Νίσῳ τὸν πρὸς Μίνω πόλεμον συνδιοίσοντα, πεσόντα δὲ αὐτὸν ἐν τῇ μάχῃ ταφῆναί τε αὐτοῦ καὶ τῇ πόλει Μέγαρα ὄνομα ἀπὸ τούτου γενέσθαι, πρότερον Νίσᾳ καλουμένῃ…», λέει ο Παυσανίας στα Αττικά ( κεφ. 39, παραγρ. 5) ότι τον Νίσο που σκοτώθηκε στην μάχη με τον Μίνωα που είχε έρθει κατά της Αττικής, τον έθαψαν στα Μέγαρα και προς τιμήν του ονόμασαν την πόλη Νίσα.

Ακόμη να σημειώσουμε πως ο Λύκος που είχε λάβει την περιοχή προς την Εύβοια, τελικώς έφυγε και πήγε πρώτα στην Αρήνη της Μεσσηνίας και από εκεί στην περιοχή της Μικράς Ασίας, που κατοικούσαν οι Τερμίλες, όπου και από εκείνον ονομάστηκαν Λύκιοι και η περιοχή Λυκία.

«…λέγεται δὲ ὅτι καὶ Τερμίλαις, ἐς οὓς ἦλθεν ὁ Λύκος φεύγων Αἰγέα, καὶ τούτοις αἴτιός ἐστι Λυκίους ἀπ᾽ αὐτοῦ καλεῖσθαι…» ( Παυσανία Αττικά, κεφ. 19, παραγρ. 3)

Ο Αιγεύς παντρεύτηκε την Μήτιδα, κόρη του Οπλίτου γιού του Ίωνα, από την οποία όμως δεν κατάφερε να τεκνοποιήσει και παντρεύεται εκ νέου  την Χαλκιόπη. Όμως δυστυχώς και πάλι δεν επέτυχε να αποκτήσει τέκνα. Επειδή όμως ο αδερφός του Πάλλας ήδη είχε κάνει πενήντα γιούς, τους Παλλαντίδες, με τον φόβο ότι τελικώς θα διεκδικήσουν και την δική του βασιλεία, έφυγε και  πήγε στο Μαντείο των Δελφών όπου ζήτησε χρησμό περί του τρόπου με τον οποίο ήταν δυνατόν να αποκτήσει τέκνο. Εκεί λοιπόν έλαβε τον παρακάτω χρησμό:

 «ἀσκού τον προύχοντα ποδάονα, φέρτατε λαῶν,

μη λύσῃς, πρίν ἐς ἄκρον Ἀθηναίων ἀφίκηαι.

ἀπορῶν δε τον χρησμόν ἀνῄει πάλιν εἰς Ἀθήνας».

( Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, κεφ. 15, παραγρ. 6).

Δηλαδή : «Το άνοιγμα που προεξέχει απ’ τον ασκό, ώ καλύτερε των ανθρώπων, μην τον λύσεις πριν φτάσεις στην άκρη της Αθήνας».

Αιγέας - Μήδεια και Θησεύς

Όμως ο Αιγεύς δεν μπορούσε να καταλάβει τι ακριβώς εννοούσε ο χρησμός και έτσι αποφασίζει να γυρίσει στην Αθήνα. Στην διαδρομή για την πόλη του ο Αιγεύς πέρασε από την Τροιζήνα όπου εδώ ο Πιτθεύς ο οποίος τον φιλοξένησε και φυσικά έμαθε τα περί του χρησμού, τον οποίο όπως μας λέει ο Απολλόδωρος κατενόησε «ὅς τόν χρησμόν συνείς» , μέθυσε τον Αιγέα και τον έβαλε να πλαγιάσει με την κόρη του Αίθρα. Αποτέλεσμα αυτής της ένωσης ήταν η γέννηση του Θησέα. Όμως ο Αιγεύς που το επόμενο πρωΐ σηκώθηκε και κατάλαβε τι είχε κάνει, μεθυσμένος ών, ζήτησε συγγνώμη από την Αίθρα και την συμβούλευσε ότι αν γεννηθεί αγόρι να του αποκαλύψει την καταγωγή του και να τον οδηγήσει στο σημείο όπου θα άφηνε το σπαθί και τα σανδάλια του κάτω από έναν βράχο. Αυτά ήταν σύμβολα που θα αποδείκνυαν όχι την καταγωγή του τέκνου του Αιγέα, αλλά την χρονική στιγμή όπου το παιδί θα είχε φθάσει στην ηλικία εκείνη την κατάλληλη να μεταχειρισθεί το ξίφος και να εφαρμόσει τα σανδάλια στα πόδια του. Με άλλα λόγια την ενηλικίωσή του! Και τότε θα ήταν έτοιμος να έρθει στην Αθήνα.

Ο πατέρας όμως της Αίθρας, ο Πιτθεύς, επειδή η κόρη του έμεινε έγκυος χωρίς να έχει τελέσει γάμο, διέδωσε πως το παιδί το είχε κάνει με τον Ποσειδώνα. Και να που το στήριξε:

Μπροστά  από την Τροιζήνα, στην θαλάσσια περιοχή υπήρχαν κάποια νησάκια, ένα από αυτά λεγόταν Σφαιρία προς τιμή του Σφήρου που ήταν ηνίοχος του Πέλοπα, του πατέρα του Πιτθέα και ο οποίος είχε ταφεί εκεί. Ένα βράδυ η Αίθρα είδε στον ύπνο της την Θεά Αθηνά η οποία της ζήτησε να πάει στο νησάκι και να προσφέρει χοές στον τάφο  του Σφήρου. Όντως η νέα πήγε στην Σφαιρία αλλά εκεί ο Ποσειδώνας βίασε την Αίθρα. Η κοπέλα για την απάτη την οποία της έγινε, έφτιαξε Ιερό προς τιμή της Θεάς Αθηνάς την οποία ονόμασε Απατουρία ( απάτη) και το νησί Ιεράν νήσο. Μάλιστα έκανε και νόμο κατά τον οποίο οι νέες έπρεπε να αφιερώνουν την παρθενική ζώνη τους στην Απατουρία Αθηνά.

Μετά από αυτό συνέβη η συνεύρεσή της με τον Αιγέα. Έτσι λέγεται πως τελικώς ο Θησεύς ήταν γιός του Ποσειδώνα και όχι του Αιγέα, αφού ο βασιλιάς των Αθηνών δεν μπορούσε να κάνει παιδιά αφού είχε παντρευτεί δύο φορές, χωρίς κανένα αποτέλεσμα τεκνοποιΐας.  Αλλά και μετά την επιστροφή του στην Αθήνα  παντρεύεται πάλι, και αυτή την φορά ο γάμος του είναι «ιδιαίτερος» αφού νύφη είναι η Μήδεια, η μάγισσα κόρη του Αιήτη βασιλιά της Αίας που είχε  παντρευτεί τον Ιάσωνα, μετά την φυγή από την Αία και την οποία στην συνέχεια ο Ιάσων προς χάριν της κόρης του Κορίνθιου βασιλιά Κρέοντα «πρόδωσε» . Τότε ήταν που η Μήδεια προς εκδίκηση σκοτώνει τον βασιλιά, την κόρη του αλλά και τα δυο παιδιά που είχε αποκτήσει με τον Ιάσωνα. Για να αποφύγει το μένος του Αρχηγού της Αργοναυτικής εκστρατείας, πηγαίνει στην Αθήνα και παντρεύεται τον Αιγέα στον οποίο υπόσχεται πως θα του κάνει, επιτέλους, τον πολυπόθητο διάδοχο του θρόνου, αφού ο Αιγεύς δεν γνώριζε πως είχε ήδη αποκτήσει τον Θησέα από την Αίθρα. Βεβαίως η μάγισσα Μήδεια αποκτά παιδί με τον Αιγέα, τον Μήδο που στην συνέχεια, όταν διωγμένη από τον Αιγέα καταφεύγει στην Μικρά Ασία, είναι αυτός που θα ιδρύσει την Μηδία και τους Μήδους οι οποίοι θα είχαν μια λαμπρή ιστορική πορεία.