Ο ΜΙΝΩΑΣ Β΄ ΚΑΙ Ο ΦΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

Ο Μίνως ο Β’ είχε τρείς γιούς μεταξύ των οποίων και τον Ανδρόγεω . Αυτός είχε έρθει στην Αθήνα στην γιορτή των Παναθηναίων και έλαβε μέρος στους αγώνες όπου κέρδισε σ’ όλους. Από την ζήλεια των συναγωνιστών του, λέγεται πως τον σκότωσαν ή κατ’  άλλους ότι ο Ανδρόγεω είχε συνάψει πολύ καλές σχέσεις με τους γιούς του Πάλλαντα, και ο Αιγέας έβαλε νε τον σκοτώσουν στην περιοχή Οινόη. Αλλά και ακόμη ότι είχε λάβει μέρος στο κυνήγι του Μαραθωνίου Ταύρου και εκεί σκοτώθηκε, λέγεται.

«…τῶν δὲ Μίνωος υἱῶν Ἀνδρόγεως μὲν εἰς τὰς Ἀθήνας κατήντησε Παναθηναίων συντελουμένων, Αἰγέως βασιλεύοντος, ἐν δὲ τοῖς ἀγῶσι νικήσας τοὺς ἀθλητὰς ἅπαντας συνήθης ἐγένετο τοῖς Πάλλαντος παισίν. ἐνταῦθ´ ὁ μὲν Αἰγεὺς ὑποπτεύσας τὴν Ἀνδρόγεω φιλίαν, μήποθ´ ὁ Μίνως βοηθήσας τοῖς υἱοῖς τοῦ Πάλλαντος ἀφέληται τὴν ἀρχήν, ἐπεβούλευσε τῷ Ἀνδρόγεῳ. βαδίζοντος οὖν αὐτοῦ εἰς τὰς Θήβας ἐπί τινα θεωρίαν, ἐδολοφόνησεν αὐτὸν διά τινων ἐγχωρίων περὶ Οἰνόην τῆς Ἀττικῆς.»( Διοδώρου Ιστορική Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Δ’, περί Θησέως,  παράγρ. 60)

Όπως και να έγινε σημασία έχει πως ο Μίνως μετά από αυτό ήρθε στην Αθήνα με μεγάλο στόλο και για την αποφυγή άλλων κακών αναγκάζονται οι Αθηναίοι να υποστούν το βάρος του φοβερού φόρου που τους επεβλήθη. Κάθε εννιά χρόνια λοιπόν έπρεπε να καταβάλουν στον Μίνωα επτά νέες και επτά νέους βορά στον Μινώταυρο.

«… ἐὰν τοῦ Ἀνδρόγεω φόνου τῷ Μίνῳ δίκας δῶσιν ἃς ἂν ἐκεῖνος δικάσῃ· ὑπακουσάντων δὲ τῷ θεῷ τῶν Ἀθηναίων, προσέταξεν αὐτοῖς ὁ Μίνως διδόναι κόρους ἑπτὰ καὶ τὰς ἴσας κόρας δι´ ἐτῶν ἐννέα βορὰν τῷ Μινωταύρῳ ὅσον ἂν χρόνον ζῇ τὸ τέρας. δόντων δ´ αὐτῶν, ἀπηλλάγησαν τῶν κακῶν οἱ κατὰ τὴν Ἀττικήν, καὶ ὁ Μίνως πολεμῶν ἐπαύσατο τὰς Ἀθήνας. διελθόντων δὲ ἐτῶν ἐννέα πάλιν ὁ Μίνως ἦλθεν εἰς τὴν Ἀττικὴν μετὰ μεγάλου στόλου, καὶ τοὺς δὶς ἑπτὰ κόρους ἀπαιτήσας ἔλαβε…». ( Διοδώρου Ιστορική Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Δ’, περί Θησέως,  παράγρ. 61)

 

Έτσι ήρθε ο Μίνως και ζήτησε τους νέους, αλλά οι πολίτες που δυσανασχετούσαν για την απώλεια των παιδιών είπαν στον Αιγέα ότι ενώ αυτοί χάνουν τα παιδιά τους εκείνος είχε τον δικό του γιό σώο. Και τότε ο Θησέας αποφάσισε να λάβει μέρος στην αποστολή με σκοπό να βάλει ένα τέλος στον βαρύ αυτό φόρο αίματος! Ο Αιγέας μη μπορώντας να μεταβάλει την γνώμη του γιού του,  ζήτησε από τον κυβερνήτη του πλοίου, τον Φέρεκλο, αν πετύχει η  αποστολή να βάλει λευκά πανιά στο πλοίο κατά την επιστροφή στην Αθήνα, αντί των μαύρων ιστίων που έφερε το καράβι , υπόσχεση την οποία ο Φέρεκλος  έδωσε στον βασιλιά  του.

 «ὁ Αἰγεὺς συνέθετο πρὸς τὸν κυβερνήτην {καὶ προσέταξεν αὐτῷ}, ἐὰν μὲν ὁ Θησεὺς νικήσῃ τὸν Μινώταυρον, καταπλεῖν αὐτοὺς λευκοῖς ἱστίοις, ἐὰν δὲ ἀπόληται, μέλασι, καθάπερ καὶ πρότερον ποιεῖν εἰώθεσαν». ( Διοδώρου Ιστορική Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Δ’, περί Θησέως,  παράγρ. 61)

Ο Φέρεκλος ήταν από την Αμαρσία αλλά λέγεται επίσης πως ήταν ο Ναυσίθοος τον οποίο έδωσε στον Αιγέα ο Σκύρος, ο βασιλιάς της Σαλαμίνας, επειδή οι Αθηναίοι δεν είχαν εμπειρία επί των ναυτικών, και για τον λόγο ότι μεταξύ των παιδιών που κληρώθηκαν ήταν και ο ανηψιός του Σκίρου Μενέσθης. Οδηγός στο πλοίο ήταν ο Φαίακας. Μάλιστα, ο Θησέας μετά την επιτυχή έκβαση του άθλου και την επιστροφή στην Αθήνα, αφιέρωσε Ηρώο τόσο στον Φαίακα όσο και στον Ναυσίθοο στο Φάληρο. Και ενώ όλα ήταν έτοιμα για το ταξίδι, ο Θησέας ως πρώτο μέλημα έθεσε να πάει στον Ναό του Δελφινίου Απόλλωνα να επικαλεστεί την βοήθεια του Θεού . Εκεί προσέφερε την Ικετήριον, κλαδί ελιάς με λευκό έριο, μετά από αυτό ξεκίνησε το ταξίδι! Και αυτό συνέβη την 6^η Μουνιχιώνος !

«Ἦλθεν πρῶτον εἰς τό Δελφίνιον καί ἀφιέρωσεν εἰς τόν Ἀπόλλωνα τήν ἱκετηρίαν, ἥτις ἦτον κλάδος ἀπό τῆς Ἱερᾶς Ἐλαίας, μέ λευκόν μαλλίον ἐστεμμένος, ἔπειτα προσευχηθείς κατέβη εἰς τήν θάλασσαν τῇ ἔκτῃ τοῦ Μουνιχιῶνος…» ( Αθανασίου Σταγειρήτου, «Ωγυγία» , Περί των Αρχαίων οικητόρων και Ηρώων της Αττικής, κεφ. Ζ’ περί Θησέως)

Σε ανάμνηση του απόπλου αυτού καθιερώθηκε μετά από αυτό, κάθε χρόνο να στέλνονται παρθένοι στον Ναό του Δελφινίου Απόλλωνος και να προσεύχονται σ’ αυτό αλλά την αδερφή του Άρτεμη την Δελφινία. Αλλά επειδή είχε πει το Μαντείο πως έπρεπε να επικαλεστούν στο ταξίδι αυτό και την Αφροδίτη, ως προστάτιδα του τολμήματος, για τον λόγο αυτό ο Θησέας θυσίασε μια αίγα προς τιμή της, η οποία λέγεται πως μεταμορφώθηκε σε τράγο, εξ’ ού και το προσωνύμιο της Θεάς, Επιτραγία Αφροδίτη.