Διαβάζουμε στην Ωγυγία του Αθανάσιου Σταγειρίτη Περί του
Ταντάλου και των απογόνων αυτού, κεφάλαιο Γ’ : « Ο μεν Πιτθεύς και Τροιζήν ήλθον
εις την Τροιζήνα, ότε εβασίλευεν εκεί ο Αέτιος. Πρώτος δε βασιλεύς της χώρας
ταύτης αναφέρεται τις Ώρος καλούμενος αιγύπτιος νομιζόμενος επειδή το όνομα
είναι τοιούτον. Ούτος ούν ωνόμασε τότε την χώραν εκείνην Ωραία αφ’ εαυτού. »
Να δούμε λίγο την συνέχεια της γενιάς του Ώρου ο οποίος
γέννησε μια κόρη την Ληΐδα η οποία με τον Θεό Ποσειδώνα γέννησε τον Άλθηπο που
ήταν ο κληρονόμος της βασιλείας του Ώρου και άλλαξε το όνομα της περιοχής σε
Αλθηπία.
Στα χρόνια του Άλθηπου ήταν που ο Ποσειδών ήρθε σε διαμάχη με την
Αθηνά για την χώρα και με την παρέμβαση του Διός αποφασίστηκε να τιμούνται στην
περιοχή και οι δυο Θεοί. Από αυτό οι κάτοικοι ονόμασαν την Αθηνά Πολιάδα και
Σθενιάδα και τον Ποσειδώνα Βασιλέα. Μάλιστα στα νομίσματά τους είχαν χαραγμένα
στην μια όψη την τρίαινα και στην άλλη την Αθηνά.
Μετά τον Άλθηπο βασίλεψε ο Σάρων για τον οποίο διαβάζουμε
στον Παυσανία και συγκεκριμένα στο βιβλίο Κορινθιακά κεφάλαιο 30, παράγραφος 7:
«μετὰ
δὲ Ἄλθηπον
Σάρων ἐβασίλευσεν.
ἔλεγον
δὲ ὅτι
οὗτος
τῇ
Σαρωνίδι τὸ ἱερὸν
Ἀρτέμιδι
ᾠκοδόμησεν
ἐπὶ
θαλάσσῃ
τελματώδει καὶ ἐπιπολῆς
μᾶλλον,
ὥστε
καὶ
Φοιβαία λίμνη διὰ
τοῦτο
ἐκαλεῖτο.
Σάρωνα δὲ--θηρεύειν
γὰρ
δὴ
μάλιστα ᾕρητο--κατέλαβεν
ἔλαφον
διώκοντα ἐς
θάλασσαν συνεσπεσεῖν
φευγούσῃ:
καὶ ἥ
τε ἔλαφος
ἐνήχετο
ἀπωτέρω
τῆς
γῆς
καὶ ὁ
Σάρων εἴχετο
τῆς
ἄγρας,
ἐς
ὃ ὑπὸ
προθυμίας ἀφίκετο
ἐς
τὸ
πέλαγος: ἤδη
δὲ
κάμνοντα αὐτὸν
καὶ ὑπὸ
τῶν
κυμάτων κατακλυζόμενον ἐπέλαβε
τὸ
χρεών. ἐκπεσόντα
δὲ
τὸν
νεκρὸν
κατὰ
τὴν:
Φοιβαίαν λίμνην ἐς
τὸ ἄλσος
τῆς
Ἀρτέμιδος
ἐντὸς
τοῦ ἱεροῦ
περιβόλου θάπτουσι, καὶ
λίμνην ἀπὸ
τούτου Σαρωνίδα τὴν
ταύτῃ
θάλασσαν καλοῦσιν
ἀντὶ
Φοιβαίας».
Δηλαδή: μετά τον Άλθηπο βασίλεψε ο Σάρων και έκτισε το
Ιερό της Αρτέμιδας κοντά στην θάλασσα όπου βρισκόταν μια λίμνη βαλτώδης που
ονομαζόταν Φοιβαία. Ο Σάρων λοιπόν ήταν έμπειρος κυνηγός και μια μέρα καθώς
κυνηγούσε ένα ελάφι έπεσε στην θάλασσα και πνίγηκε, αφού το ακολούθησε μέσα
στην θάλασσα όπου εκείνο φοβισμένο από το κυνήγι είχε πέσει. Έτσι ο Σάρων ετάφη
κοντά στην λίμνη Φοιβαία, η οποία πήρε το όνομά του και από τότε καλείτε Σαρωνία
όπως και η θάλασσα.
Μετά τον Σάρωνα και μέχρι τον Υπέρητο και τον Άνθα,
αγνοούνται οι ενδιάμεσα βασιλείς. Οι Υπέρητος και Άνθας ήταν παιδιά του
Ποσειδώνα και της Αλκυόνης της κόρης του Άτλαντα. Όπως μας πληροφορεί ο
Παυσανίας αυτοί οι δύο έχτισαν και τις ομώνυμες πόλεις Υπερεία και Άνθεια: «καὶ πόλεις αὐτοὺς ἐν τῇ χώρᾳ φασὶν Ὑπέρειάν τε καὶ Ἄνθειαν οἰκίσαι»(Παυσανίας Κορινθιακά κεφ.30,παραγρ. 8).
Από αυτά τα δυο αδέρφια που μαζί βασίλεψαν στην περιοχή, ο μεν Υπέρης
πέθανε άτεκνος ο δε Άνθας έκανε έναν γιό τον Αέτιο που έμεινε και κληρονόμος
των δυο πόλεων και ονόμασε την περιοχή Ποσειδωνιάδα. Στις ημέρες αυτού λοιπόν
ήταν που έφθασαν εκεί οι γιοί του Πέλοπα, Πιτθέας και Τροιζήν.
Ο Αέτιος λοιπόν όταν αυτοί ήρθαν στον τόπο του, τους δέχθηκε πολύ καλά και
μάλιστα λέγεται πως μοίρασε και το βασίλειό του ώστε πλέον έχουμε την τριμερή
βασιλεία της περιοχής: «Τροίζηνος δὲ καὶ Πιτθέως παρὰ Ἀέτιον ἐλθόντων βασιλεῖς μὲν τρεῖς ἀντὶ ἑνὸς ἐγένοντο».(Παυσανίας Κορινθιακά κεφ.30,παραγρ. 8).
Τώρα εδώ μάλλον πρέπει να γίνει μια παρένθεση ώστε να δούμε για ποιόν
λόγο έτσι εύκολα, όχι μόνο έγιναν αποδεκτοί, αλλά τους εδόθη και μέρος του
βασιλείου. Αν και δεν υπάρχουν αναφορές επ’ αυτού το μόνο που μπορεί να
υποθέσει κανείς είναι απλά διότι ήσαν γιοί του Πέλοπα και ως τέτοιοι,
αντιμετωπίζονταν με μεγάλο σεβασμό και δέος, λόγω της τεράστιας δύναμης την
οποία είχε ο πατέρας τους, αφού ήταν τω όντι ένας πανίσχυρος βασιλιάς στην
Πελοπόννησο. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως εξ’ αυτού έχει πάρει και την έως
σήμερα επικρατούσα ονομασία της το κομμάτι αυτό της Νοτίου Ελλάδος. Έτσι
φαντάζομαι σκεπτόμενος ο Αέτιος, και μη θέλοντας να μπει στην διαδικασία μιας
άνισης αναμέτρησης έδωσε «γη και ύδωρ» στα δυο αδέρφια!
Αφού λοιπόν ο Πιτθεύς και ο Τροιζήν κατείχαν τα δυο τρίτα της περιοχής
είναι λογικό να έχουν και την μεγαλύτερη δύναμη. Μάλιστα για τον Πιτθέα λέγεται
πως ήταν σοφός και χρησμολόγος και «
ιερός νομιζόμενος», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο Σταγειρίτης, και
συνεχίζοντας επισημαίνει : «ώστε έλαβε και ο Ησίοδος πολλά γνωμικά
αυτού, ως και το, «Μισθός δ’ ανδρί φίλω ειρημένος άρκιος έστω»(Ησιόδου Έργα και Ημέρες, στιχ. 370),(
Ωγυγία Αθ. Σταγειρίτου, Περί του Ταντάλου και των απογόνων αυτού,
κεφάλαιο Γ’).
Ακόμη διαβάζουμε στον Σταγειρίτη πως ο Πιτθεύς δίδασκε
και την ρητορική τέχνη για την οποία μας πληροφορεί πως υπάρχει και σύγγραμμα
του Πιτθέα το οποίο εξέδωσε μετά κάποιος Επιδαύριος όπως αναφέρει ο Παυσανίας ο
οποίος το είδε καθώς λέει: «ἐνταῦθα
Πιτθέα διδάξαι λόγων τέχνην φασί, καί τι βιβλίον Πιτθέως δὴ
σύγγραμμα ὑπὸ ἀνδρὸς
ἐκδοθὲν
Ἐπιδαυρίου
καὶ
αὐτὸς
ἐπελεξάμην»(Παυσανίας
Κορινθιακά, κεφ.31, παραγρ. 3).
