Στην Ελευσίνα υπήρχε ένας άλλος κακοποιός, ο ονομαζόμενος
Κερκυών που η παράδοση τον θέλει γιό του Ηφαίστου ή του Ποσειδώνος. Ο Απολλόδωρος λέει ότι ήταν γιός του Βράγχου
και της νύμφης Αγριόπης που είχε σκοτώσει
ακόμη και την κόρη του Αλόπη. Αυτός αδικούσε τους περαστικούς με διάφορους
τρόπους κι’ ένας εξ’ αυτών ήταν ότι τους ανάγκαζε να παλέψουν μαζί του και
έτσι τους σκότωνε. Αυτόν ο Θησέας νίκησε με επιδεξιότητα, όπως αναφέρει ο Παυσανίας , δηλαδή σηκώνοντάς τον στον αέρα
και χτυπώντας τον με δύναμη μετά κάτω στην γη, όπως μας επεξηγεί τον τρόπο ο
Απολλόδωρος «Θησεύς δε αὐτόν μετέωρον ἀράμενος ἤρραξεν εἰς γῆν.» (Απολλοδώρου
Βιβλιοθήκη, Επιτομή, κεφ.1, παράγραφος 3
).
Μάλιστα ο Παυσανίας για την επιδεξιότητα που έδειξε στην
πάλη με τον Κερκυόνα ο Θησεύς, σημειώνει ότι από εκείνον και μετά άρχισε να διδάσκεται η πάλη ως
άθλημα, αφού έως τότε αυτό που κυρίως
μετρούσε σ’ αυτήν ήταν το μέγεθος και η
σωματική δύναμη. Ακόμη αναφέρει ότι και
στις ημέρες του ακόμη το μέρος αυτό της πάλης Θησέα-Κερκυόνα, ονομαζόταν
Παλαίστρα του Κερκυόνος και εκεί κοντά ήταν και ο τάφος της Αλόπης .
«…εἶναι
δὲ ὁ
Κερκυὼν
λέγεται καὶ
τὰ ἄλλα
ἄδικος
ἐς
τοὺς
ξένους καὶ
παλαίειν οὐ
βουλομένοις· καὶ ὁ
τόπος οὗτος
παλαίστρα καὶ ἐς
ἐμὲ ἐκαλεῖτο
Κερκυόνος, ὀλίγον
τοῦ
τάφου τῆς
Ἀλόπης
ἀπέχων.
λέγεται δὲ ὁ
Κερκυὼν
τοὺς
καταστάντας ἐς
πάλην διαφθεῖραι
πλὴν
Θησέως, Θησεὺς
δὲ
κατεπάλαισεν αὐτὸν
σοφίᾳ
τὸ
πλέον· παλαιστικὴν
γὰρ
τέχνην εὗρε
Θησεὺς
πρῶτος
καὶ
πάλης κατέστη ὕστερον
ἀπ᾽ ἐκείνου
διδασκαλία· πρότερον <δὲ>
ἐχρῶντο
μεγέθει μόνον καὶ ῥώμῃ
πρὸς
τὰς
πάλας…» (
Παυσανίας Αττικά, κεφ. 39, παραγ. 3).
Στην Ελευσίνα και συγκεκριμένα στην θέση Ερινεός βρισκόταν ένας άλλος
κακοποιός ο Πολυπήμων ή Προκρούστης. Σ’ αυτό το σημείο ο ποταμός Κηφισός ρέει
πολύ ορμητικός και στην θέση Ερινεός που
αναφέρει, λέει πως είναι το σημείο όπου ο Πλούτων ανέβηκε στην γη και άρπαξε
την κόρη της Θεάς Δήμητρας, την
Περσεφόνη .
Ο Απολλόδωρος αναφέρει τον Πολυπήμονα και με την επωνυμία Δαμάστης και όχι Προκρούστης όπως ο Παυσανίας.
Επεξηγεί μάλιστα με ποιόν τρόπο αυτός ο κακοποιός-φονιάς σκότωνε τα θύματά του:
«
οὗτος
την οἴκησιν
ἔχων
παρ’ ὁδόν
ἐστόρεσε
δύο κλίνας, μίαν μέν μικράν, ἑτέραν
δέ μεγάλην, καί τούς παριόντας ἐπί
ξένια καλῶν
τούς μέν βραχεῖς
ἐπἰ
τῆς
μεγάλης κατακλίνων σφύρας ἔτυπτεν,
ἵν’
ἐξισωθῶσι
τῇ κλίνῃ
, τούς δέ μεγάλους ἐπί
τῆς
μικρᾶς,
καί τά ὑπερέχοντα
τοῦ
σώματος ἀπέπριζε…»(
Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Επιτομή,
κεφ.1 , παράγραφος 4).
Δηλαδή, αυτός κατοικούσε κοντά στο πέρασμα για την Αθήνα και είχε σκαλίσει δύο κρεβάτια, ένα μικρό και ένα μεγάλο και καλούσε σε φιλοξενία όποιον περνούσε από εκεί. Ξάπλωνε λοιπόν τους μικρόσωμους στο μεγάλο κρεβάτι και τους χτυπούσε με σφυριά για να έρθουν ίσα-ίσα με το μέγεθος του κρεβατιού, ενώ τους μεγαλόσωμους τους έβαζε στο μικρό και έκοβε τα μέλη του σώματος που προεξείχαν. Και με τον θάνατον αυτού ο Θησέας καθάρισε την διαδρομή Τροιζήνας – Αθηνών από κάθε ληστή και κακοποιό! Έτσι επιτέλους ο Θησεύς φθάνει στην Αθήνα όπου βασιλεύει ο πατέρας του Αιγεύς!
Δηλαδή, αυτός κατοικούσε κοντά στο πέρασμα για την Αθήνα και είχε σκαλίσει δύο κρεβάτια, ένα μικρό και ένα μεγάλο και καλούσε σε φιλοξενία όποιον περνούσε από εκεί. Ξάπλωνε λοιπόν τους μικρόσωμους στο μεγάλο κρεβάτι και τους χτυπούσε με σφυριά για να έρθουν ίσα-ίσα με το μέγεθος του κρεβατιού, ενώ τους μεγαλόσωμους τους έβαζε στο μικρό και έκοβε τα μέλη του σώματος που προεξείχαν. Και με τον θάνατον αυτού ο Θησέας καθάρισε την διαδρομή Τροιζήνας – Αθηνών από κάθε ληστή και κακοποιό! Έτσι επιτέλους ο Θησεύς φθάνει στην Αθήνα όπου βασιλεύει ο πατέρας του Αιγεύς!