Οι υπόλοιπες λοιπόν Δαναΐδες πιστές
στον όρκο που έδωσαν στον πατέρα τους βασιλιά, έσφαξαν τους άνδρες τους και
τους έκοψαν τα κεφάλια. Έθαψαν τα μεν σώματα, στην Λέρνη όπου εκεί γινόταν η
Ανδροκτασία ( φόνος ανδρός, ανδροφονία), έτσι ονομάστηκε το κακό αυτό που έκαναν
οι Δαναΐδες. Τα δε κεφάλια των φονευθέντων ανδρών τους, τα έφεραν στο Άργος
προς τον πατέρα τους, ως απόδειξη της τήρησης του λόγου τους. Από τον φόνο που
διέπραξαν τους καθάρισαν ο Ερμής και η
Αθηνά μετά από προσταγή του Διός, επειδή κανείς άλλος δεν ήθελε να τις
καθαρίσει από ένα τέτοιο ανοσιούργημα!!! Μάλιστα μετά από αυτό το γεγονός
κανείς δεν ήθελε να παντρευτεί τις κόρες του Δαναού. Κήρυξε λοιπόν αγώνες κατά
τους οποίους όποιος νικούσε θα έπαιρνε γυναίκα του μια Δαναΐδα χωρίς καμία άλλη
υποχρέωση. Κάποιοι άλλοι λένε πως ο Λυγκεύς της Υπερμνήστρας σκότωσε και τον
Δαναό αλλά και τις κόρες του. Όμως από άλλες πηγές μαθαίνουμε πως ο Δαναός
τελικά με την θέλησή του δέχεται ως γαμπρό του τον Λυγκέα.
«... αὕτη γὰρ Λυγκέα διέσωσε παρθένον αὐτὴν φυλάξαντα· διὸ καθείρξας αὐτὴν Δαναὸς ἐφρούρει. αἱ δὲ ἄλλαι τῶν Δαναοῦ θυγατέρων τὰς μὲν κεφαλὰς τῶν νυμφίων ἐν τῇ Λέρνῃ κατώρυξαν, τὰ δὲ σώματα πρὸ τῆς πόλεως ἐκήδευσαν. καὶ αὐτὰς ἐκάθηραν Ἀθηνᾶ τε καὶ Ἑρμῆς Διὸς κελεύσαντος. Δαναὸς δὲ ὕστερον Ὑπερμνήστραν Λυγκεῖ συνῴκισε, τὰς δὲ λοιπὰς θυγατέρας εἰς γυμνικὸν ἀγῶνα τοῖς νικῶσιν ἔδωκεν…» ( Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Βιβλίο
Β΄, κεφ. 1, παραγρ. 5)
Οι Δαναΐδες μετά τον θάνατό τους
τιμωρήθηκαν στον Τάρταρο να κουβαλούν νερό σε ένα μεγάλο πιθάρι όπου δεν είχε
πάτο. Και αενάως έκαναν την ίδια μάταιη κίνηση γι΄αυτό το ρητό «εις των Δαναΐδων πίθον υδροφορείν»
σημαίνει τις μάταιες προσπάθειες. Ο
Λυγκέας που σώθηκε από το μεγάλο κακό, οδηγήθηκε μετά από τις υποδείξεις της
Υπερμνήστρας, σε έναν συγκεκριμένο τόπο
και άναψε φωτιά για να της φανερώσει πως όλα καλώς έχουν και έχει σωθεί. Το
ίδιο έκανε και αυτή προς αυτόν. Στο σημείο αυτό οι Αργείοι αργότερα εόρταζαν
γιορτή κατά την οποία κρατούσαν πυρσούς σε ανάμνηση του γεγονότος. Και ο τόπος
προς τιμή του Λυγκέα ονομάσθηκε Λυγκεία και κατόπιν Λυρκεία, από τον Λύρκο
απόγονο του Λυγκέα, που κατοικούσε σε εκείνο το μέρος.
«… καὶ ἡνίκα ἐσώθη, πυρσὸν ἀνέσχεν ἐντεῦθεν. συνέκειτο δὲ ἄρα αὐτῷ πρὸς τὴν Ὑπερμήστραν ἀνασχεῖν τὸν πυρσόν, ἢν διαφυγὼν Δαναὸν ἐς ἀσφαλὲς ἀφίκηταί ποι: τὴν δὲ καὶ αὐτὴν ἀνάψαι λέγουσιν ἕτερον ἀπὸ τῆς Λαρίσης, δῆλα καὶ ταύτην ποιοῦσαν ὅτι ἐν οὐδενὶ οὐδὲ αὐτὴ καθέστηκεν ἔτι κινδύνῳ. ἐπὶ τούτῳ δὲ Ἀργεῖοι κατὰ ἔτος ἕκαστον πυρσῶν ἑορτὴν ἄγουσι. τὸ δὲ χωρίον τότε μὲν Λυγκεία ἐκαλεῖτο, οἰκήσαντος δὲ ὕστερον ἐν αὐτῷ Λύρκου--παῖς δὲ ἦν Ἄβαντος νόθος-- τὸ ὄνομα δι' αὐτὸν ἔσχηκε…» ( Παυσανία Κορινθιακά, κεφ.
25,παραγρ. 4-5)
Η Υπερμνήστρα η οποία παραπέμφθηκε να
κριθεί μπροστά στους Αργείους για την παρακοή στον πατέρα της και η οποία με
σύνεση απολογήθηκε, δικαιώθηκε. Ο τόπος όπου έγινε η κρίση αυτή ονομάσθηκε
Κριτήριον και κτίσθηκε ένα ιερό προς τιμήν της Πειθούς Αρτέμιδος.
«…τὸ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερὸν ἐπίκλησιν Πειθοῦς, Ὑπερμήστρα καὶ τοῦτο ἀνέθηκε νικήσασα τῇ δίκῃ τὸν πατέρα ἣν τοῦ Λυγκέως ἕνεκα ἔφυγε…»(Παυσανία Κορινθιακά, κεφ.
21,παραγρ.1)
Ο Δαναός προς εξιλέωση έδωσε με την
ευχή του ως γυναίκα την Υπερμνήστρα στον Λυγκέα απ’ τους οποίους γεννήθηκε ο
Άβας.
«…Λυγκεὺς δὲ μετὰ Δαναὸν Ἄργους δυναστεύων ἐξ Ὑπερμνήστρας τεκνοῖ παῖδα Ἄβαντα…» ( Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Βιβλίο
Β΄, κεφ. 2, παραγρ. 1)
Και μετά τον θάνατο του Δαναού λαμβάνει
την βασιλεία του Άργους ο Λυγκεύς. Ο Δαναός έζησε αρκετά χρόνια ακόμη και
πέθανε σε βαθιά γεράματα. Οι Αργείοι έθαψαν αυτόν με μεγάλες τιμές και μάλιστα
ονομάστηκαν Δαναοί εξ’ αυτού. Έστησαν μάλιστα ανδριάντα του στους Δελφούς γιατί
τέτοια ήταν η τιμή που του απέδιδαν!!!
