Στην γενιά όμως του Διομήδους συγκαταλέγεται και ο Μελέαγρος ο οποίος είναι θείος του από την πρώτη γυναίκα του Οινέα την Αλθαία. Ο Μελέαγρος ήταν ένας φημισμένος ήρωας ανδρείος και πολεμικός την φύση και ίσως για τον λόγο αυτό είπαν πως και αυτός ήταν παιδί του Θεού Άρη. Είπαν ακόμη πως όταν ήταν επτά ημερών βρέφος ήρθαν οι μοίρες και του προείπαν το μέλλον του. Η Κλωθώ είπε ότι έχει γεννηθεί τολμηρός, η Λάχεσις ανδρείος και η Άτροπος ότι θα πεθάνει όταν καεί όλος ο δαυλός που έκαιγε. Όταν το άκουσε αυτό η Αλθαία πήρε τον δαυλό από την εστία και τον έκρυψε μέσα σε μια λάρνακα ώστε να μην καεί ποτέ.
Ο Μελέαγρος όταν μεγάλωσε έλαβε μέρος στην εκστρατεία των Αργοναυτών και στην συνέχεια συγκρότησε την συμμαχία κατά του Καλυδωνίου Κάπρου όπου ανάμεσα στους συμμετέχοντες σ’ αυτήν ήταν και η Αταλάντη η ακόλουθος της Αρτέμιδος.
Αυτήν ερωτεύτηκε ο Μελέαγρος και όταν σκότωσε τον Κάπρο της έδωσε το τομάρι του. Όμως ο Οινέας είχε πει ότι όποιος σκοτώσει τον Κάπρο θα πάρει ως βραβείο το τομάρι αυτού. Τότε οι συμμετέχοντες γιοί του Θεστίου και θείοι του από την μητέρα του Αλθαία, αντέδρασαν και είπαν ότι είναι ντροπή να το πάρει μια γυναίκα η οποία μάλιστα ούτε καν είχε σκοτώσει το θηρίο. Στην δίκαιη αυτή αντίδραση βρήκαν δικαίωση αφού ως συγγενείς είχαν το νόμιμο δικαίωμα να το πάρουν εκείνοι αν το ηρνείτο ο δικαιούχος. Έτσι πήραν το τομάρι του Κάπρου από την Αταλάντη. Ο Μελέαγρος όμως το θεώρησε μεγάλη αυθάδεια από μέρους τους και τους σκότωσε όλους και έδωσε στην Αταλάντη την δορά. Τότε η μητέρα του Αλθαία που είδε να σκοτώνονται τα αδέρφια της από το χέρι του γιού της λυπήθηκε τόσο πολύ που πήγε και έβγαλε από την λάρνακα τον δαυλό και τον έκαψε όλο με αποτέλεσμα να πεθάνει και ο Μελέαγρος όπως είχε προδεί η Άτροπος.
Βέβαια υπάρχει και το μέρος εκείνο της προϊστορίας όπου φαίνονται πολύ πιο φυσιολογικά τα πράγματα και έχουν να κάνουν με τον πόλεμο που ξέσπασε ανάμεσα στα δυο βασίλεια των Καλυδωνίων και των Πλευρωνίων. Όταν λοιπόν οι Πλευρώνιοι εκστράτευσαν κατά της Καλυδώνας ο Μελέαγρος ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής στην μάχη αυτή. Εκεί σκότωσε μερικά από τα παιδιά του Θεστίου και αδέρφια της μητέρας του η οποία από την λύπη της καταράστηκε τον γιό της. Εξοργισμένος ο Μελέαγρος από την κατάρα της μητέρας του δεν βγήκε να πολεμήσει πλέον και οι Πλευρώνιοι ρήμαζαν τον τόπο σκοτώνοντας και ερημώνοντας τα πάντα. Πήγαν τότε οι πολίτες της Καλυδώνας και τον παρακαλούσαν να βγει να πολεμήσει να τους βοηθήσει γιατί θα αφανίζονταν. Αφού πείσθηκε ο ήρωας έλαβε και πάλι μέρος στην μάχη όπου κατατρόπωσε τους Πλευρώνιους και τους υπόλοιπους γιούς του Θεστίου. Τότε ήταν που η Αλθαία έκαψε τον δαυλό. Όμως ακόμη λέγεται πως ο Απόλλων τον τόξευσε και έτσι πέθανε.
Η Αλθαία μετά τον θάνατο του γιού της εξ’ αιτίας της, μετανόησε οικτρά και κρεμάστηκε. Στον πόλεμο αυτό πέθαναν και όλα τα παιδιά του Οινέα από την Αλθαία την πρώτη του γυναίκα όπως είπαμε. Δυο αδερφές του Μελέαγρου που ήταν ανύπαντρες η Ευρημήδη και η Μελανίππη κάθονταν πάνω από τον τάφο του και έκλαιγαν απαρηγόρητες και η Άρτεμη που τις λυπήθηκε τις μεταμόρφωσε σε όρνεα, τις γνωστές Μελεαγρίδες. Αυτά τα πουλιά έρχονται από την Αφρική κάθε χρόνο στην Βοιωτία και μάλιστα πηγαίνουν στο μέρος όπου ήταν ο τάφος του Μελέαγρου και γι’ αυτό τις είπαν Μελεαγρίδες.
Ἡ Ε.Ε. καί ἡ Ψευδαίσθησις τῆς Δημοκρατίας ...
Πριν από 17 ώρες