Και ενώ όλα καλώς έβαιναν με την
βασιλεία του Δαναού, στην μακρινή Αίγυπτο ο αδερφός του ένοιωσε την επιθυμία
της συμφιλίωσης. Έτσι σκέφτηκε να στείλει τους πενήντα γιούς του για να
παντρευτούν τις κόρες του Δαναού. Ο Αργείος βασιλιάς όμως δεν έπαυε να σκέφτεται
πως ο Αίγυπτος εξακολουθεί να τον υπονομεύει και όλο αυτό είναι μια νέα παγίδα.
Ήταν ο χρησμός που δεν τον άφηνε να ησυχάσει αφού ξεκάθαρα του είχαν πει μέσα
από αυτόν, πως ένας από τους γιούς του Αιγύπτου θα τον σκότωνε. Υποκρινόμενος
λοιπόν πως όλα είναι εντάξει και ανταποκρίνεται στην καλή διάθεση συμφιλίωσης
του αδερφού του δέχεται να παντρευτούν οι κόρες του. Έτσι λοιπόν άλλες
παντρεύονται κατ’ εκλογή, άλλες με κλήρο.
«…Ὑπερμνήστραν μὲν οὖν τὴν πρεσβυτέραν ἐξεῖλον Λυγκεῖ καὶ Γοργοφόνην Πρωτεῖ· οὗτοι γὰρ ἐκ βασιλίδος γυναικὸς Ἀργυφίης ἐγεγόνεισαν Αἰγύπτῳ. τῶν δὲ λοιπῶν ἔλαχον Βούσιρις μὲν καὶ Ἐγκέλαδος καὶ Λύκος καὶ Δαΐφρων τὰς Δαναῷ γεννηθείσας ἐξ Εὐρώπης Αὐτομάτην Ἀμυμώνην Ἀγαυὴν Σκαιήν. αὗται δὲ ἐκ βασιλίδος ἐγένοντο Δαναῷ, ἐκ δὲ Ἐλεφαντίδος Γοργοφόνη καὶ Ὑπερμνήστρα. Ἴστρος δὲ Ἱπποδάμειαν, Χαλκώδων Ῥοδίαν, Ἀγήνωρ Κλεοπάτραν, Χαῖτος Ἀστερίαν, Διοκορυστὴς Ἱπποδαμείαν, Ἄλκης Γλαύκην, Ἀλκμήνωρ Ἱππομέδουσαν, Ἱππόθοος Γόργην, Εὐχήνωρ Ἰφιμέδουσαν, Ἱππόλυτος Ῥόδην. οὗτοι μὲν οἱ δέκα ἐξ Ἀραβίας γυναικός, αἱ δὲ παρθένοι ἐξ Ἁμαδρυάδων νυμφῶν, αἱ μὲν Ἀτλαντείης, αἱ δὲ ἐκ Φοίβης. Ἀγαπτόλεμος δὲ ἔλαχε Πειρήνην, Κερκέτης δὲ Δώριον, Εὐρυδάμας Φάρτιν, Αἴγιος Μνήστραν, Ἄργιος Εὐίππην, Ἀρχέλαος Ἀναξιβίην, Μενέμαχος Νηλώ, οἱ <μὲν> ἑπτὰ ἐκ Φοινίσσης γυναικός, αἱ δὲ παρθένοι Αἰθιοπίδος. ἀκληρωτὶ δὲ ἔλαχον δι᾽ ὁμωνυμίαν τὰς Μέμφιδος οἱ ἐκ Τυρίας, Κλειτὸς Κλειτήν, Σθένελος Σθενέλην,
Χρύσιππος Χρυσίππην. οἱ δὲ ἐκ Καλιάδνης νηίδος νύμφης παῖδες δώδεκα ἐκληρώσαντο περὶ τῶν ἐκ Πολυξοῦς νηίδος νύμφης· ἦσαν δὲ οἱ μὲν παῖδες Εὐρύλοχος Φάντης Περισθένης Ἕρμος Δρύας Ποταμὼν Κισσεὺς Λίξος Ἴμβρος Βρομίος Πολύκτωρ Χθονίος, αἱ δὲ κόραι Αὐτονόη Θεανὼ Ἠλέκτρα Κλεοπάτρα Εὐρυδίκη Γλαυκίππη Ἀνθήλεια Κλεοδώρη Εὐίππη Ἐρατὼ Στύγνη Βρύκη. οἱ δὲ <ἐκ> Γοργόνος Αἰγύπτῳ γενόμενοι ἐκληρώσαντο περὶ τῶν ἐκ Πιερίας, καὶ λαγχάνει Περίφας μὲν Ἀκταίην, Οἰνεὺς δὲ Ποδάρκην, Αἴγυπτος Διωξίππην, Μενάλκης Ἀδίτην, Λάμπος Ὠκυπέτην, Ἴδμων Πυλάργην. οὗτοι δέ εἰσι νεώτατοι· Ἴδας Ἱπποδίκην, Δαΐφρων Ἀδιάντην (αὗται δὲ ἐκ μητρὸς ἐγένοντο Ἕρσης), Πανδίων Καλλιδίκην, Ἄρβηλος Οἴμην, Ὑπέρβιος Κελαινώ, Ἱπποκορυστὴς Ὑπερίππην· οὗτοι ἐξ Ἡφαιστίνης, αἱ δὲ ἐκ Κρινοῦς…» ( Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Β΄, κεφ.1,
παραγ.5)
Τα ονόματα των Δαναϊδων και των γιών του Αιγύπτου έτσι όπως αναφέρονται ως ζεύγη έχουν γραφεί από τον Απολλόδωρο, όπως ανωτέρω παραθέτουμε. Όμως στην Ωγυγία του Σταγειρίτου διαβάζουμε πως ο Υγίνος ( Ρωμαίος γραμματικός, φίλος του Οβιδίου ), αναφέρει κάποια άλλα ονόματα. Γράφει συγκεκριμένα πως τρείς Δαναΐδες είχαν πεθάνει όταν μαζί με τον πατέρα τους κατά την φυγή τους από την Αίγυπτο βρέθηκαν στην Ρόδο. Εδώ όμως μάλλον πρέπει να έχει γίνει κάποια παρανόηση αφού στο ξύλινο άγαλμα της Λινδίας Αθηνάς που αφιέρωσαν στον ναό που έκτισαν στο νησί, είχαν γραφεί τα ονόματα των Δαναΐδων τα οποία με τον καιρό σβήστηκαν και μονάχα δύο φαίνονταν καθαρά και συγκεχυμένα ένα τρίτο: δηλ. της Ελίκης, της Αρχιδίκης και αχνά της Αμυμώνης, κάτι που έκανε να πιστέψουν πολλοί πως πρόκειται για αφιέρωμα σε πεθαμένες κόρες του Δαναού. ( Ωγυγία, Αθ. Σταγειρίτου, Μέρος ΣΤ’,Βίβλος Γ΄,κεφ. Β’)
Εν πάση περιπτώσει ούτως έχουσι τα
ονόματα των ζευγών και οι γάμοι έγιναν
με μεγάλη μάλιστα λαμπρότητα. Πριν όμως αποσυρθούν τα ζεύγη στα δωμάτιά τους, ο
Δαναός έδωσε σε κάθε κόρη του ένα μικρό ξίφος και τις έβαλε να ορκιστούν πως με
αυτό θα σκότωναν τους άντρες τους το πρώτο κιόλας βράδυ του γάμου τους. Και έτσι έκαναν οι Δαναΐδες εκτός της Υπερμνήστρας που
παράκουσε τον όρκο προς τον πατέρα της γιατί λυπήθηκε τον σύζυγό της Λυγκέα ο
οποίος σεβάστηκε την παρθενία της και δεν την πείραξε την πρώτη νύχτα του γάμου
τους.
«…Ὑπερμήστρα δὲ ἅτε καθαρὰ χεῖρας μόνη τῶν ἀδελφῶν: παρὰ δὲ αὐτὴν καὶ ὁ Λυγκεὺς καὶ ἅπαν τὸ ἐφεξῆς αὐτῶν γένος τὸ ἐς Ἡρακλέα τε καὶ ἔτι πρότερον καθῆκον ἐς Περσέα...»( Παυσανία Φωκικά, κεφ.10,παραγρ.
5) Και από αυτήν και τον Λυγκέα έχουμε το γένος των ηρώων Περσέως και
Ηρακλέους, όπως λέει ο Παυσανίας.
Κάποιοι είπαν πως και άλλη μια κόρη η
Βεβρύκη δεν σκότωσε τον άνδρα της Ιππόλυτο, αλλά έφυγαν μαζί προς τον
Ελλήσποντο όπου η χώρα εκείνη από το όνομά της ονομάστηκε Βεβρυκία και οι κάτοικοι
αυτής Βέβρυκες. ( Ωγυγία, Αθ. Σταγειρίτου, Μέρος Στ’,Βίβλος Γ΄,κεφ. Β’) Εκείνοι λοιπόν (οι Βέβρυκες), την τίμησαν
ιδιαίτερα, επειδή τους δίδαξε πολλά από αυτά που γνώριζε τόσο από την πρώτη της
πατρίδα την Αίγυπτο όσο και από αυτή του Άργους.
