ΔΑΝΑΟΣ

Διαβάζουμε στην Ωγυγία του Σταγειρίτου πως:  «…ο Αίγυπτος κατέλαβε την χώρα των Μελαμπόδων και την ονόμασε από το όνομά του σε Αίγυπτο. Ακόμη ονομάσθηκε και Αερία από το όνομα της μητέρας του Αερίας και Μυάρα στα Φοινικικά. Αλλά και Ποταμίτης και Αετία από κάποιον Ινδό Αετό ονομαζόμενο. Επίσης και Ωγυγία και Ερμοχύμιος και Ηφαιστία όπως και Μελαμπόδων χώρα ή Μελάμβωλος κατά άλλους…».( Ωγυγία, Μέρος ΣΤ΄, Βίβλος Γ’ , Κεφάλαιο Α΄-Περί του Ινάχου και των απογόνων αυτού, Ιναχιδών).

Ο Αίγυπτος γέννησε από πολλές γυναίκες πενήντα γιούς. Ο Δαναός βασίλευσε στην Λιβύη και γέννησε πενήντα κόρες επίσης από πολλές γυναίκες και αυτός. Ο Δαναός επειδή φοβήθηκε πως οι γιοί του Αιγύπτου θα διεκδικούσαν την βασιλεία του, κατασκεύασε ένα πλοίο με πενήντα κουπιά μετά από την συμβουλή της Αθηνάς και έφυγε μαζί με τις κόρες του για την Ελλάδα. Αυτό είναι και το πρώτο πλοίο που κατασκευάστηκε στην ιστορία.

«…στασιασάντων δὲ αὐτῶν περὶ τῆς ἀρχῆς ὕστερον, Δαναὸς τοὺς Αἰγύπτου παῖδας δεδοικώς, ὑποθεμένης Ἀθηνᾶς αὐτῷ ναῦν κατεσκεύασε πρῶτος καὶ τὰς θυγατέρας ἐνθέμενος ἔφυγε…»…» ( Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Β΄, κεφ. 1, παραγρ.4)

Άλλοι πάλι λένε πως για άλλο λόγο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την χώρα του ο Δαναός. Και συγκεκριμένα πως,  μετά τον θάνατο του Βήλου επειδή υπήρξε μια διαφωνία για το Βασίλειο, συμφώνησαν να πάρουν οι γιοί του Αιγύπτου τις κόρες του Δαναού και έτσι να κάνουν μια δίκαιη κατανομή του Βασιλείου. Όμως παρ’ όλα αυτά ο Αίγυπτος συνέχιζε να επιβουλεύεται τον αδερφό του, κάτι που έμαθε ο Δαναός μέσω χρησμού, και αναγκάσθηκε να φύγει με τις κόρες του.

Έτσι λοιπόν ο Δαναός έρχεται στην Ελλάδα μαζί με τις 50 κόρες του, τις γνωστές Δαναΐδες. Όταν έφτασε στο νησί της Ρόδου έχτισε τον ναό της Λινδίας Αθηνάς και αφιέρωσε και ένα ξύλινο άγαλμα όπου γράφηκαν τα ονόματα των Δαναΐδων. «…προσχὼν δὲ Ῥόδῳ τὸ τῆς Λινδίας ἄγαλμα Ἀθηνᾶς ἱδρύσατο…» ( Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Β΄, κεφ. 1, παραγρ.4)

Μετά από αυτό ήρθαν στα πάτρια εδάφη  στο Άργος,  την πατρίδα της προ-γιαγιάς του Ιούς.

«… ἔστι δὲ ἐκ Λέρνης καὶ ἑτέρα παρ' αὐτὴν ὁδὸς τὴν θάλασσαν ἐπὶ χωρίον ὃ Γενέσιον ὀνομάζουσι: πρὸς θαλάσσῃ δὲ τοῦ Γενεσίου Ποσειδῶνος ἱερόν ἐστιν οὐ μέγα. τούτου δ' ἔχεται χωρίον ἄλλο Ἀπόβαθμοι: γῆς δὲ ἐνταῦθα πρῶτον τῆς Ἀργολίδος Δαναὸν σὺν ταῖς παισὶν ἀποβῆναι λέγουσιν. ἐντεῦθεν διελθοῦσιν Ἀνιγραῖα καλούμενα ὁδὸν καὶ στενὴν καὶ ἄλλως δύσβατον, ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ μὲν καθήκουσα ἐπὶ θάλασσαν καὶ δένδρα--ἐλαίας μάλιστα--ἀγαθὴ τρέφειν γῆ, ἰόντι…»( Παυσανίου «Κορινθιακά», κεφ.38,παραγρ. 4)

Στο Άργος όμως βασίλευε ο Γελάνωρ ή Σθενέλος, εδώ υπάρχει μια αβεβαιότητα για το ποιος από τα δύο ονόματα ήταν τότε βασιλιάς. Εν πάση περιπτώσει αναφέρεται ο Γελάνωρ από τον οποίο και  ο Δαναός ζήτησε την Βασιλεία του Άργους προφανώς ως νόμιμος διάδοχος του θρόνου. Όμως όπως ήταν φυσικό εκείνος αρνήθηκε και τότε συμφώνησαν  να αποφασίσει ο λαός. Σε συνάθροιση λοιπόν που πραγματοποιήθηκε ο κάθε υποψήφιος για την ψήφο του λαού χρησιμοποιούσε τα δικά του επιχειρήματα σε τέτοιο βαθμό που ήταν αδύνατο να πείσουν αφού η αντιλογία είχε μπερδέψει τον λαό. Έτσι το ανέβαλαν για την επομένη. Συνέβη όμως κάτι που πραγματικά λειτούργησε θετικά για την πλευρά του Δαναού. Ένας λύκος ο οποίος όρμησε σε μια αγέλη αγελάδων σκότωσε τον αρχηγό ταύρο. Και ο Λαός ερμηνεύοντας ως θεϊκό σημάδι το γεγονός, παραλληλίζοντας τον λύκο(εισβολέα)  ως τον Δαναό και τον ταύρο αρχηγό της αγέλης ως τον Βασιλιά Γελάνωρα αποφάσισαν να δώσουν την Βασιλεία στον Δαναό.

«…ἀρχομένης δὲ ἡμέρας ἐς βοῶν ἀγέλην νεμομένην πρὸ τοῦ τείχους ἐσπίπτει λύκος, προσπεσὼν δὲ ἐμάχετο πρὸς ταῦρον ἡγεμόνα τῶν βοῶν. παρίσταται δὴ τοῖς Ἀργείοις τῷ μὲν Γελάνορα, Δαναὸν δὲ εἰκάσαι τῷ λύκῳ, ὅτι οὔτε τὸ θηρίον τοῦτό ἐστιν ἀνθρώποις σύντροφον οὔτε Δαναός σφισιν ἐς ἐκεῖνο τοῦ χρόνου. ἐπεὶ δὲ τὸν ταῦρον κατειργάσατο ὁ λύκος, διὰ τοῦτο ὁ Δαναὸς ἔσχε τὴν ἀρχήν…» ( Παυσανίου Κορινθιακά, κεφ. 19, παραγρ. 3)

Με αυτό τον τρόπο λοιπόν ο Δαναός γίνεται βασιλιάς του Άργους και συνεχιστής της Δυναστείας των Ιναχιδών. Μάλιστα προς τιμήν του λύκου ονόμασε τον ναό που έκτισε στον Απόλλωνα ναό του Λυκείου Απόλλωνος. «…οὕτω δὴ νομίζων Ἀπόλλωνα ἐπὶ τὴν ἀγέλην ἐπαγαγεῖν τῶν βοῶν τὸν λύκον, ἱδρύσατο Ἀπόλλωνος ἱερὸν Λυκίου…»( Παυσανίου Κορινθιακά, κεφ. 19, παραγρ. 3)

Όμως, όπως είχαμε αναφέρει και πιο πάνω, το Άργος υπέφερε από λειψυδρία, για τον λόγο αυτό ο Δαναός στέλνει τις κόρες του προς ανεύρεση πηγών ύδατος. Η Αμυμώνη πήγε νότια του Άργους και κατά την διάρκεια της έρευνάς της βλέπει ένα ελάφι. Στην προσπάθειά της να το τοξεύσει, το βέλος πέφτει δίπλα σε έναν Σάτυρο που κοιμόταν και τον ξύπνησε. Και εκείνος βλέποντας την όμορφη Δαναΐδα  επιχείρησε να την βιάσει. Στις απελπισμένες κραυγές της για βοήθεια ανταποκρίνεται ο Θεός Ποσειδών, που  ξεπροβάλει μέσα από την θάλασσα. Τρέπει σε φυγή τον Σάτυρο και γλυτώνει την Αμυμώνη η οποία τον ευχαριστεί  και του εξηγεί τον λόγο που βρέθηκε εκεί. Τότε εκείνος της ζητά να βγάλει, από τον  βράχο όπου είχε μπήξει, την τρίαινά του. Όταν η Αμυμώνη τράβηξε την τρίαινα ξεπήδησε από τις τρείς τρύπες νερό και έτσι έληξε και η λειψυδρία που ο Ποσειδών είχε επιβάλει στο Άργος. Όμως ο Θεός ερωτεύτηκε την όμορφη Δαναΐδα η οποία ανταποκρινόμενη στον θεϊκό έρωτα γεννά μαζί του τον Ναύπλιο. Ο Ναύπλιος εκείνος είναι ο ιδρυτής της Ναυπλίας. Αλλά περί του Ναυπλίου και των απογόνων αυτού θα κάνουμε λόγο στο κεφάλαιο περί Ναυπλίας.

Η περιοχή στην οποία η Αμυμώνη βρήκε νερό ονομάστηκε Πηγή Αμυμώνης. Όμως, λέγεται επίσης πως ο Θεός της έδειξε και τις πηγές της Λέρνης, κάτι που μάλλον είναι πιθανό έτσι να συνέβη, αφού η ποσότητα της Αμυμώνης δεν θα μπορούσε να καταστήσει το Άργος μια πόλη που θα είχε επάρκεια ύδατος. Ενώ οι πηγές της Λέρνης οι οποίες έως και σήμερα υπάρχουν σε αφθονία είναι λογικό να ήταν αυτές που πραγματικά έπαψαν την οργή του Ποσειδώνα και έβαλαν τέλος στην ονομασία  «Δείψιον Άργος».

«… μία δὲ αὐτῶν Ἀμυμώνη ζητοῦσα ὕδωρ ῥίπτει βέλος ἐπὶ ἔλαφον καὶ κοιμωμένου Σατύρου τυγχάνει, κἀκεῖνος περιαναστὰς ἐπεθύμει συγγενέσθαι· Ποσειδῶνος δὲ ἐπιφανέντος ὁ Σάτυρος μὲν ἔφυγεν, Ἀμυμώνη δὲ τούτῳ συνευνάζεται, καὶ αὐτῇ Ποσειδῶν τὰς ἐν Λέρνῃ πηγὰς ἐμήνυσεν...» (Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Β΄, κεφ. 1, παραγρ.4)